مقدمه
خط چهرۀ مکتوب زبان است و همان گونه که زبان از مجموعۀ اصول و قواعدی
پیروی م یکند، خط نیز باید پیرو اصول و ضوابطی باشد که « دستور زبان » به نامِ
نامیده ایم. « دستور خط » مجموع آن اصول و ضوابط را
ما خطّ فارسی، به موجبِ اصل پانزدهمِ قانونِ اساسیِ جمهوریِ اسلامی ایران،
خطّ رسمی کشور ماست و کلّیۀ اسناد رسمی و مکاتبات و کتابهای درسی باید
به این خط نوشته شود و طبعاً چنین خطّی باید قواعد و ضوابطی معلوم و مدوّن
داشته باشد تا همگان، با رعایت آنها، هویّت خط را تثبیت کنند و محفوظ دارند.
تدوین مجموعۀ قواعد و ضوابطِ خطّ فارسی، مخصوصاً در سالهای اخیر که
استفاده از رایانه در عرصۀ خط و زبان روزافزون شده و حروفچینی و
صفحه آرایی و ویرایش و نمونه خوانی و تهیۀ نمایه و کارهای بسیار دیگری در
حوزۀ نگارش و چاپ بر عهدۀ رایانه قرار گرفته و در نتیجه دایرۀ شاغلان به امر
چاپ و تکثیر از حلق ۀ متخصّصانِ سنّتیِ این فن بسی فراتر رفته و فرا ختر
شده، ضرورت و اهمیت بیشتری پیدا کرده است، چنا نکه نگرانی از خطر بروز
تشتّت و اِعمال سلیق ههای مختلف و متضاد نیز نسبت به گذشته افزایش یافته