چكيده
با توجه به اينكه بحث پرخاشگري ورزشكاران، از موضوعات مهم در حوزه روانشناسي ورزش محسوب مي شود و اثرات احتمالي ورزش بر پرخاشگري از ديرباز مورد توجه محققان بوده است. لذا محقق در اين تحقيق قصد دارد ميزان پرخاشگري را در بين دانش آموزان ورزشكار رشته هاي منتخب مورد بررسي و مقايسه قرار دهد.
جامعه آماري در اين تحقيق شامل كليه دانش آموزان ورزشكار پسر رشته هاي كشتي، تكواندو، فوتبال و بسكتبال شهر بابل مي باشند كه تعداد آنها 300 نفر و محدوده سني آنها 15-12 سال است. از بين دانش آموزان ورزشكار هر يك از رشته هاي ورزشي مذكور تعداد 50 نفر بصورت تصادفي ساده بعنوان حجم نمونه انتخاب شدند. روش تحقيق از نوع توصيفي- مقايسه اي است كه بصورت ميداني انجام شده است و جهت اندازه گيري ميزان پرخاشگري آزمودنيها، از آزمون پرخاشگري آيزنك استفاده گرديد و در مرحله تجزيه و تحليل يافته ها، براي مقايسه پرخاشگري گروههاي تحت بررسي از آزمون تحليل واريانس استفاده شد. نتيجه تحقيق نشان مي دهد بين ميزان پرخاشگري دانش آموزان ورزشكار رشته هاي كشتي، تكواندو، فوتبال و بسكتبال تفاوت معني داري وجود ندارد. %5) (p.
مقدمه
در عصر حاضر همزمان با پيشرفت تكنولوژي و صنعتي شدن جوامع، حوادث و خطرات ناشي از آن زندگي انسان ها را بيشتر از گذشته مورد تهديد قرار مي دهد و باعث مي شود كه فشارهاي رواني كه از مخرب ترين نيروهاي موثر برانسان و جوامع بشمار مي رود به شكل چشمگيري افزايش و زندگي انسان را دچار اشكال و نابود مي سازند.
نـوجـوانان پرخاشگر معمولا قدرت كنترل رفتار خود را نداشته و رسوم و اخلافيات جامعه اي را كه در آن زندگي مي كنند را زيرپا مي گذارند، احساس مسئوليت جمعي ندارند و بـيـشتر از آنكه به فكر ديگران باشند منافع خود را مدنظر دارند. اين گروه از دانش آموزان بيش از بقيه گروه ها در مدرسه ايجاد اشكال نموده و مي توان گفت هرگاه از نـوجـوانان مشـكل دار در مـدرسه سـوال مـطرح شـود آنـها را در رديـف اول معرفي مي گردند.(فرقاني،1372).
پرخاشگري دوره نوجواني نه تنها منجر به پرخاشگري در بزرگسالي مي شود، بلكه پيامدهاي منفي ديگري نيز به دنبال دارد. بطوري كه نوجواناني كه پرخاشگري زيادي دارند، زمينه ابتلاع به بزهكاري، اختلال سلوك، ناسازگاري در مدرسه و اعتياد دارند.(لوچمن و دان، 1993).
بيان مسئله
با توجه به اينكه پرخاشگري در صحنه مسابقات بين المللي بارها موجب عدم استفاده مطلوب از انرژي رواني ، مانع رسيدن به پيروزي و تجربه نشاط از ورزش گرديده و همچنين موجب مي گردد كه ورزشكاران ماهر و مسلط به انجام مهارتها در رشته هاي مختلف ورزش از نمايش و بروز توانايي خود احساس خرسندي و نشاط ننمايند. برهمين اساس محقق قصد دارد اين موضوع را بررسي كنند كه آيا تفاوتي در ميزان پرخاشگري دانش آموزان ورزشكار رشته هاي منتخب وجود دارد.
البته انگيزه انتخاب رشته هاي كشتي، تكواندو، فوتبال و بسكتبال به سبب انفرادي و تيمي و سطوح متفاوتي از برخوردهاي بدني موجود در اين رشته ها مي باشد و دليل ديگر مي تواند از اين موضوع نشات گرفته باشد كه تمايل و كشش دانش آموزان به رشته هاي فوق در كانون ورزشي آموزش و پرورش استان مازندران بيشتر است.
اهميت و ضرورت تحقيق
با توجه به اينكه پرخاشگري و رفتار منفي گرايانه موجب مي شود كه نوجوانان دائما در حالت تدافعي قرار گيرند كه اين امر به نوبه خود مانع رشد و شكوفايي ظرفيتها، توانائيها و همچنين حسن تفاهم اجتماعي شده و مانع جريان اجتماعي شدن نوجوانان مي گردد و به تعبيري مي توان گفت كه سعادت فردي و اجتماعي را تحت تاثير قرار مي دهد. لذا، اصلاح اين رفتار مي تواند در افزايش اعتماد به نفس، شايستگي اجتماعي، عملكرد تحصيلي، كارائي اجتماعي و پذيرش آنان در ميان همسالان شود از اينرو ورزش مقوله اي است كه از بدوخلقت بشري همراه انسان بوده و فعاليت منظم جسماني باعث تعديل خصوصيات جسماني و رواني افراد مي شود. ورزش كردن باعث تخليه هيجانات و نشاط و شادابي خاص مي گردد و مي تواند بعنوان عامل در جهت كاهش اختلالات رفتار مورد استفاده واقع شود.