بردی کربابایف
بردی کربابایف، بنیانگذار ادبیات معاصر ترکمن، در سال 1894 میلادی در بخش تجن از استان عشق آباد، در خانواده ای برزگر متولد شد. او ابتدا در مدرسه محل خود و بعد در مدرسه بخارا به کسب علوم قدیم پرداخته و ضمنا با آثار شعرای کلاسیک خاور زمین همچون سعدی، حافظ ، نوایی، خیام، فضولی، آزادی، ماغتئم قلی و سایرین آشنایی کامل یافت. او بویژه فولکلور قدیمی ترکمنها را مورد پژوهش قرارداده و آثار متعددی را نیز جمع آوری نمود. وی در ایام جوانی میل وافری به سرودن شعر بزبان مادری خود داشته و این استعداد و طبع شعر و نویسندگی او بعد از انقلاب اکتبر تکامل یافت. وی در این ایام رمانهای معروف خود « آئغئتلی أدیم » ، «غایغی سئز آتابایف» ، و غیره را به رشته تحریر درآورد و آثار بسیاری را از زبانهای روسی، آذربایجانی، تاجیکی، ازبکی، ترکی به زبان ترکمنی برگرداند.
بردی کربابایف در سال 1974 در هشتاد سالگی دیده از جهان فرو بست. از بردی کربابایف دو منظومه به نامهای « قیزلار دونیاسی » و « داقئلماق » بیادگار مانده است. هر دو این اثر از سرگذشت و سرنوشت حزن انگیز گذشته زنان ترکمن صحبت میکند و محرومیتهای زنان ترکمن در خانواده و جامعه را بیان میدارد. منظومه ها بزبان ساده و عامیانه و به سبک محاوره ای سروده شده اند که خواننده را بی شک مجذوب و شیفته خود مینماید.