در مواردي كه بيماردر خطرمحرومیت یا ترک پيچيده است :
(براي مثال: سابقه تشنج يا دليريوم ترمنس، مصرف بسيار زياد و تحمل فراوان سومصرف مواد مشخص چندماده، اختلال رواني يا جسماني همراه وشديد) و حمايت اجتماعي نيز ندارد يا اينكه در خطر خودكشي است، سمزدايي بايد به صورت بستري انجام شود.
- مصرف كلرديازپوكسايد به ميزان ۱۰ ميلي گرم توصيه ميشود. دوز اوليه را بايدبراساس شدت علايم بازگيري تجويز كرد و محدوده اين دوزاژ را ميتوان از ۵تا ۴۰ ميلي گرم چهارباردرروز درنظر گرفت. تجويز چنين مقاديري مستـلزم نظارت نزديك وماهرانه پزشك است.
گرچه از رژيم درماني زير به صورت فراگير استفاده ميشود، با اين وجود انتخاب دوزاژ وطول مدت درمان منوط به شدت وابستگي به الكل وعوامل فردي (همچون وزن، جنس و عملكرد كبد) است:
روزاول ودوم: ۳۰-۲۰ ميلي گرم چهار بار در روز
روزسوم وچهارم: ۱۵ ميلي گرم چهار بار در روز
روزپنجم: ۱۰ ميلي گرم چهار بار در روز
روزششم: ۱۰ ميلي گرم چهار بار در روز
روزهفتم: ۱۰ ميلي گرم دو بار در روز

تجويز داروهاي بيمار بايد توسط خانواده صورت گرفته ودر دست بيمار نباشد. درغير اينصورت سومصرف بنزوديازپين يا مصرف بيش از اندازه آن محتمل خواهد بود.
مصرف تيامين (۱۵۰ ميلي گرم درروز، دردوزهاي منقسم ) به صورت خوراكي به مدت يكماه توصيه ميشود. از آنجايي كه تيامين خوراكي ناكافي است، درصورت بروز علايم زير، بيمار را به سرعت به مركزي برسانيد كه امكان تزريق وريدي اين ويتامين رادارا هستند.آتاكسي، گيجي، اختلال حافظه، دليريوم ترمنس، كاهش درجه حرارت، افت فشار خون، افتالموپلژي (فلج عضلات چشمي) يا ازدست دادن هوشياري.

- نظارت روزانه در طي روزهاي اول الزامي است. پس از آن ميتوان دوز دارو را تنظيم و ارزيابي كرد كه آيا بيمار دوباره مصرف الكل را ازسرگرفته است يا خير و يا اينكه آيا علايم بازگيري جدي وجود دارد. اضطراب وافسردگي اغلب همراه با مصرف الكل وجوددارد. بيمار ممكن است جهت درمان اين دواختلال به طور خودسرانه از الكل استفاده كرده باشد.
- چنانچه علايم افسردگي واضطراب با گذشت يك ماه از قطع مصرف همچنان باقي بود يا افزايش يافت به روانپزشک مراجعه كنيد. در درمان افسردگي براي چنين مواردي داروهاي ‎مهاركننده جذب سروتونين (SSRI) همچون فلوكستين برداروهاي ضدافسردگي سه حلقه اي ارجح هستند، چراكه داروهاي گروه دوم با الكل تداخل دارند.
- از آنجايي كه احتمال سومصرف بنــزوديازپينها دراين موارد بالا است، استـــفاده از اين داروها دردرمان اضطراب توصيه نميشود.
- دي سولفيرام ممكن است در بعضي موارد درتداوم ترك الكل كمك كننده باشد، اما نيازي به استفاده معمول نيست.

اعتیاد به الکل را جدی بگیرید
اعتیاد به الکل سه مرحله دارد: مرحله ابتدایی، متوسط و مزمن. با اینکه کنار آمدن با کسانیکه در دو مرحله اول اعتیاد به الکل هستند چندان سخت نیست،  اما درمان آنهایی که در مرحله مزمن اعتیاد به الکل هستند زمان می‌برد اما غیرممکن نیست.
این افراد علائمی مثل نوشیدن بیش‌ از اندازه مشروبات الکلی، فروپاشی عصبی، سوء‌ظن به دیگران و از این قبیل را نشان می‌دهند. اگر تصور می‌کنید به این مرحله رسیده‌اید، خیلی مهم است که در اسرع وقت درمان را شروع کنید.

اگر به الکل اعتیاد داشته باشید، نه فقط برای خودتان، بلکه برای اطرافیان و خانواده‌تان تولید استرس خواهد کرد. چیزی که باعث بدتر شدن وضعیت می‌شود این است که درمان‌های اعتیاد به الکل موثر واقع نشود. دلیل اصلی آن می‌تواند این باشد که بعضی مراکز ترک اعتیاد فقط به فکر سود مالی هستند و درمان مناسبی برای افراد در نظر نمی‌گیرند.

بلافاصله درمان پزشکی را شروع کنید:
اگر متوجه شدید که در مرحله اعتیاد مزمن به الکل هستید، دیگر جای تعلل نیست. بلافاصله به دنبال درمان باشید، داروهای موثر بسیاری برای کمک به ترک مصرف مشروبات الکلی وجود دارد؛ البته اگر قدرت اراده این کار را در خود ببینید.

سم‌زدایی:
درمان اعتیاد به الکل با سم‌زدایی بدن شروع می‌شود. دکترها داروهایی برای جلوگیری از توهم، لرز و عوارض دیگر ترک اعتیاد برای بیمار تجویز خواهند کرد.

اعتیاد به الکل نوعی بیماری است:
خیلی مهم است که بدانید اعتیاد به الکل یک بیماری است. درمان‌های روانشناسی در بهبودی فرد بسیار مهم است. این درمان‌ها معمولاً شامل درمان گروهی، مشاوره و جلسات سخنرانی است. متخصصین تغییراتی در سبک زندگی فرد نیز به خود و خانواده‌اش پیشنهاد می‌کنند.

مشاوره برای خانواده:
برای اعضای خانواده فردی که به مشروبات الکلی اعتیاد دارد خیلی مهم است که اهمیت موضوع را درک کنند. به همین دلیل، پزشکان با کل خانواده فرد مشاوره می‌کنند تا آنها هم درک کنند که تا چه اندازه می‌توانند به فرد بیمار کمک کنند.

ادامه درمان:
متاسفانه بیماران مختلفی در اواسط راه درمان را قطع می‌کنند یا پیگیری پس از درمان را انجام نمی‌دهند. هدف شما باید خلاص شدن از بیماری به طور کامل باشد. از این گذشته، پیگیری پس از درمان است که پیشرفت شما در تصمیمی که گرفته‌اید را نشان می‌دهد. اگر بیمار نشانه‌هایی از شروع دوباره مصرف الکل نشان دهد، پزشکان می‌توانند به او کمک کنند.

درمان و بهبودی روندی تدریجی است:
آخر اینکه، خیلی مهم است به خاطر داشته باشید که درمان اعتیاد به الکل زمان می‌برد و این فرایند، یک روند تدریجی است. بنابراین، اگر شما و خانواده‌تان به دنبال یک تغییر فوری هستید، مطمئناً ناامید خواهید شد. علاوه‌براین، آنهایی که می‌خواهند واقعاً اعتیاد به الکل را کنار بگذارند، باید اراده لازم برای این کار را داشته باشند. اینکه اعتیادتان را کنار گذاشته اما بعد مدتی دوباره نوشیدن الکل را شروع کنید، هیچ فایده‌ای نخواهد داشت. هزینه این درمان بسیار بالاست، بنابراین زمان باید این کار را شروع کنید که تصمیم قطعی را گرفته باشید و اراده لازم را در خود ببینید.
اگر باوجود درمان‌ها، مشکل برطرف نشود، بیمار در وضعیت بدی است. در چنین مواردی، توصیه می‌شود فرد برای درمان کامل در مراکز ترک اعتیاد بستری شود.  

الکل یکی از شایعترین مواد مورد سوء مصرف در در دنیاست. اعتیاد به الکل اغلب با عنوان الکلیسم نامیده می شود. الکل موجود در مشروبات الکلی اتانول نام دارد و از تخمیر میوه، سبزی و دانه های گیاهی به دست می آید.
مشروبات الکلی میزان متفاوتی از الکل را دارند. (برای مثال آبجو ۵% ، شراب ۱۰-۱۵% و ویسکی و عرق حدود ۴۰% الکل دارد.) . مشروبات الکلی به صورت بی رنگ یا به رنگهای متفاوتی تولید می شوند.بعضی از افراد نیز الکل طبی راکه مایعی بی رنگ است ومصارف پزشکی دارد را با  نوشابه های مختلف مخلوط می کنند.
نوع دیگری از الکل که  از چوب بدست می آید متانول است که الکل صنعتی نامیده میشود. با توجه به سهولت دسترسی به این ماده و ارزان بودن به کرات مورد سوءمصرف واقع میشود که ممکن است به کوری، ‌اغماء و حتی مرگ منجرگردد.
آثار مصرف الکل :
عوارض جسمانی مصرف الکل: کاهش فشارخون، احساس گرما، تلو تلو خوردن هنگام راه رفتن.
عوارض روانی مصرف الکل: رفتار نامناسب، پرحرفی یا کم حرفی، حرف زدن نامربوط،‌ معاشرتی شدن یا گوشه گیری و پرخاشگری، اختلال تعادل و ناتوانی انجام حرکات ظریف، اختلال در توجه و حافظه.
عوارض طولانی مدت مصرف الکل:
اختلال خواب، بیماریهای معده (زخم معده)، درگیری مری و کبد، سوءتغذیه، افزایش فشارخون و خطر سکته قلبی و مغزی، ضعف عضلانی، ناتوانی جنسی و تأخیر در انزال، توهمات شنوایی، فراموشی پایدار، افزایش خطر سرطانهای سر و گردن و دستگاه گوارش.
 علائم ترک مصرف الکل:
چنانچه فردی پس از مصرف طولانی و زیاد الکل ناگهان آن را قطع کند یا مقدار آن را ناگهانی کاهش دهد، به طور متوسط پس از ۸-۶ ساعت علائم زیر بروز خواهد کرد:
تعریق، افزایش ضربان قلب، لرزش شدید دست ها، بی خوابی، تهوع و استفراغ، اضطراب، تشنج، توهمات شنوایی و بینایی.
چگونه کمک کنیم؟
بمنظور پیشگیری از ایجاد فراموشی ناشی از مصرف طولانی مدت الکل ، هر فرد الکلی باید روزانه ۱۰۰میلی گرم ویتامین ۱B (تیامین) مصرف کند و باید به مصرف کننده توصیه کرد که میزان مصرف روزانه یا هفتگی خود را ثبت کند.
حداقل دو روز در هفته استفاده نکند، از مشروبات الکلی با درصد الکل کمتر استفاده کند یا به صورت رقیق شده مصرف کند. چنانچه فرد دچار مسمومیت شدید با الکل شده باشد به منظور حمایت تنفسی و توجه به آب و املاح و حرارت بدن نظارت پزشکی ضروری است.چنانچه قصد ترک الکل را داشته باشند، نظارت روانپزشک برای شروع داروهای مسکن و جلوگیری از بروز هذیان ضروری است.
سایر اطلاعات در مورد اعتیاد به الکل:
۷۲ ساعت  تا یک هفته پس از قطع مصرف ناگهانی الکل امکان بروز تشنج و حالتهای هذیانی شدیدی که ممکن است منجر به مرگ شود، وجود دارد که نظارت تخصصی را در این دوران الزامی می کند .
شکایات منجربه مراجعه
• خلق افسرده
• عصبی شدن
• بی خوابی
• عوارض جسمی مصرف الکل (زخم معده، گاستریت،بیماری کبدی)
• علایم بازگیری الکل (تعریق، لرزش، کسالت صبحگاهی، توهمات و تشنج)
 نشانه‌های وابستگی به الکل
-مشکل در کنترل کردن مصرف الکل
-علاقه وافر به مصرف الکل
-تحمل (نوشیدن مقادیر زیاد الکل بدون ظاهرشدن مسمومیت )
-بازگیری (اضطراب، لرزش، تعریق پس ازقطع مصرف )
- برای برخی بیماران که فاقد موارد بالا می باشند، کاهش مصرف الکل ممکن است مطلوب باشد.

اطلاعات مورد نیاز برای بیمار وخانواده
۱