این محصول درقالب ورد(WORD) و قابل ویرایش در 12 صفحه تهیه شده است. در بخش زیر برای اطلاع بیشتر از محتویات این فایل و اطمینان از خرید، مطالب چند صفحه آورده شده است. با مطالعه این بخش با اطمینان بیشتر خرید کنید.

لینک دانلود پایین صفحه

مجسمه‌سازي، تنديسگري يا پيکرتراشي هنر همگذاري يا ريخت دادن به اشيا است و ممکن است در هر اندازه يا با هر سازمايه‌اي (مصالحي) انجام گيرد.

به فرآورده‌هاي اين هنر تنديس، پيکره يا مجسمه گفته مي‌شود. هر پيکر سه بعدي که به منظور دارا بودن يک بيان هنري آفريده شده را مي‌توان تنديس ناميد.

البته بايد توجه داشت که هر شکل دادني را مجسمه سازي نمي‌گويند بلکه بايد در وراي ان يک فکر، خلاقيت يا يک نوآوري وجود داشته باشد.

مجسمه‌سازي و مذهب

يونانيان، خدايان متعدد خود را بصورت مجسمه در معابد خود قرار ميدادند و آنها را پرستش مي‌نمودند. مجسمه‌هاي سنگي و برنزي بيشماري نيز از قهرمانان خود در ميدانها و معابر عمومي مي‌گذاشتند.

مصريان عقيده داشتند که روح هر انساني پس از مرگ به اين جهان بر مي‌گردد و براي اينکه آن روح سرگردان نشود مجسمه‌هايي از سنگ يا برنز يا چوب يا گچ مي‌ساختند و در مکانهاي امني قرار ميدادند و چون آن مجسمه‌ها کاملاً شبيه اشخاصي که مرده بودند ساخته مي‌شد به عقيده آنان روح به آساني مي‌توانست در آنها جاي گيرد. افزون برآن مصريان نيز خدايان خود را بصورت موجوداتي در سنگ يا برنز مجسم مي‌کردند و در معابدشان قرار مي‌دادند.

ايرانيان پيش از اسلام، هنگاميکه تمام ملل جز ملت يهود به خدايان متعدد اعتقاد داشتند، داراي مذهبي بودند که به توحيد خيلي نزديک بود. هرودت که ايرانيان دوره هخامنشي را به هم ميهنان خود در کتابي با عنوان «تاريخ» معرفي نموده تعجب مي‌کند از اينکه ايرانيان براي خدايان خود معبد و مجسمه‌اي نمي‌سازند و مي‌گويد آنها براي انجام آيين هاي مذهبي خودشان روي بلنديها مي‌روند و خداوند خود را به اين طريق پرستش مي‌کنند.