لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..docx) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 25 صفحه
قسمتی از متن word (..docx) :
2
مستوره كردستاني شاعر و مورخ شهير كرد
تا در مقام صدف و صفا پا گذاشتيم
پايي به فرق عالم بالا گذاشتيم
برتافتيم از همه عالم رخ نياز
حاجات خويش را به خدا واگذاشتيم
(مستوره)
ماه شرف خانم، مورخ و شاعر كرد زبان پارسي گو در سال 1220 ق. در سنندج تولد يافت. پدرش ابوالحسن بيگ قادري، فرزند محمدآقا ناظر كردستاني و مادرش ملك النساء وزيري از بزرگزادگان كردستان بودند. ماه شرف خانم كه بعدها به "مستوره" معروف شد، به رغم مخالفت ها، تعصب ها و خشك سري ها كه حاكم بر جامعه آن عصر بود، تحت نظر پدر و پدر بزرگ خود به فراگيري علوم متداول آن عصر پرداخت. هوش و استعداد و نبوغ خدادادي به زودي او را از ساير همسالانش متمايز نمود. مستوره در سايه ذوق و قريحه، اعتقادات مذهبي و شخصيت انساني اش يك شبه ره صدساله پيمود و با سرودن اشعاري نغز و عارفانه صاحب نام گشت. وي به مطالعه دواوين شعراي متقدم و متون تاريخي پرداخت و در مسائل شرعي نيز نزد علماي آن روزگار تلمذ كرد. مستوره بعدها در اين زمينه دست به تأليف رساله اي در باب عقايد و شرعيات زد كه در نوع خود از اهميت خاصي برخوردار است.
بيست و چهار ساله بود كه همسر خسروخان، فرزند امان الله خان، حاكم كردستان شد. اين ازدواج بنا به مصالح سياسي صورت گرفت و هفت سال به طول انجاميد.
3
حُسن جهان خانم، معروف به واليه، دختر فتحعلي شاه و همسر اول خسروخان كه زني فرهيخته، با ذوق، خوش قريحه و اهل سياست و مملكت داري بود، همواره مستوره را رقيب خود مي ديد. او نمي توانست زني خوش سيما و باكياست چون مستوره را در كنار شوهر خود تحمل كند.
حسادت زنانه واليه نسبت به مستوره پس از مرگ خسروخان (1250ق) نيز شدت يافت. با حمله نيروهاي دولتي به سنندج و دستگيري رضاقلي خان پسر خسروخان، خانواده اردلاني ها و قادري ها به ناچار به اميران بابان در سليمانيه پناهنده شدند. مستوره نيز در سال 1263ق. به همراه عمويش، ميرزا عبدالله رونق، به سليمانيه رفت و در ملك بابان سكونت اختيار كرد. در اواخر همان سال در بستر بيماري افتاد:
"من مستوره مهجور نيز در فراق آن جان عزيز دو سه روز است جسم و جان از بلاي ناخوشي تب خيز است؛ تا خواست خدا چه باشد."
اين بزرگ بانوي به علت همين بيماري (طاعون) در محرم 1264ق. جان به جان آفرين تسليم كرد و به لقاءالله پيوست و در گورستان گردي سيوانِ نزديك سليمانيه به خاك سپرده شد.
مستوره در عمر كوتاه اما پربارش آثاري ماندگار به جا گذاشت كه هر كدام در نوع خود ستودني است. نگاه او به جهان نگاهي متفاوت بود. زندگاني از ديدگاه اين بانوي فرهيخته بازيچه اي بيش نبود. مستوره سرمست از باده الست از واعظان ريايي، گريزان، عاشقانه سر بر سجده عبوديت مي گذاشت و در عرصه دينداري، عارفانه قدم برمي داشت و غليان
3
روحي خود را در قالب اشعاري نغز بيان مي كرد. در غم هجران معبود مي سوخت و زيرلب زمزمه مي كرد:
آتش عشق تو را سينه ما مضمر داشت
غم هجران تو را خاطر ما مدغم خورد
مستوره ارادت خاصي به اهل بيت، به ويژه به حضرت علي(ع)، داشت و در اشعار خود همواره به ستايش امير مؤمنان مي نازيد:
در فلك ماه نوي رخشان است
يا كه مهري به سما تابان است
خال بر صفحه رويش گويي
نقطه اي بر ورق قرآن است
خاتم خال و لبش داني چيست؟
نقل هندوبچه و حيوان است
قامت و چهره و زلفش به صفا
غيرت سرو و گل و ريحان است
لعل نوشش به لطافت صدبار
برتر از لعل و به از مرجان است
دم ز وصفش نزند پير خرد
چون ز شرح صفتش حيران است
زين همه جرم، ننالم هرگز
زانكه مهر علي ام در جان است
ناوك سينه شكافش گويي
برچسب ها:
تحقیق درباره مستوره كردستاني شاعر و مورخ شهير كرد مستوره كردستاني شاعر و مورخ شهير كرد دانلود تحقیق درباره مستوره كردستاني شاعر و مورخ شهير كرد مستوره كردستاني شاعر مورخ شهير كرد تحقیق درباره مستوره كردستاني شاعر مورخ شهير