لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 17 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
فهرست مطالب
عنوان
صفحه
چكيده
1
مقدمه
2
رفتار دماي كره زمين طي سده اخير
2
علل انساني تحولات اقليمي
4
گازهاي گلخانه اي
5
انتشار هوا و يزه ها در تروپوسفر
8
تغيير آلبدوي سطوح و كاربري اراضي
10
نتيجه گيري
12
چكيده
به دليل اهميت و تاثير اقليم بر شرايط محيطي و اقتصادي – اجتماعي، و همچنين نقش آن در برنامه ريزي هاي خرد و كلان، تغييرات رفتار اقليم جهاني در بازه هاي زماني طولاني (روند) و كوتاه مدت (فازها و چرخه ها) به ويژه در سالهاي اخير و مولفه هاي گوناگون اقليمي با توجه به ويژگيهاي زماني – مكاني مورد توجه محافل علمي بوده است.
در اين ميان نقش انسان در تغيير اقليم به دليل شدت و سرعت اثر آن از اهميت ويژه اي برخوردار است بر پايه ي يافته اين تحقيق نقش انسان در تغيير بيلان انرژي از طريق تغيير در تركيبات و عملكرد جو در مقياس كلان و نيز تغيير سطح زمين به عنوان منبع اي ديگر در گرمايش جو اعمال مي شود. اين تاثيرات برخي خواسته و برخي ناخواسته و برخلاف ميل انسان است. معمولاً اثرات انساني بر پيكره اقليم به همراه واكنش هاي بازخوردي اقليم فرآيندهاي غير قابل پيش بيني را
به دنبال دارند.
1- مقدمه
طي سده گذشته ميانگين دماي پهنهاي خاكي 214/0+554/0 درجه سلسيوس و دماي كل كره زمين 13/0+38/0 درجه سلسيوس افزايش يافته است بيشتر گرمايش مزبور از دهه هاي نخستين قرن بيستم آغاز شده است. اگر چه اين ميزان گرما ممكن است در نظر اول ناچيز به نظر رسد اما بررسي بوم شناختي نشان مي دهد كه تغييرات ميانگين ارقام دراز مدت دماي هوا حتي در صورتي كه از 2/0-1/0 درجه سلسيوس هم تجاوز نكند باز واكنشهاي حساسي در سيستم مزبور پديد مي آورد. در حالي كه نوسانات سالانه و فصلي از لحاظ وضعيت هوا اگر چه حاوي دامنه بزرگتر است اما اكوسيستمها را چندان تحت تاثير قرار نمي دهد.
بنابراين زمان تعادل و لختي اكوسيستم را مي توان يك فرايند حفاظتي در مقابل تاثيرات كوتاه مدت و شديد هوا تلقي كرد. بررسي و مطالعه تغييرات اقليم – دما از اين نظر در مطالعات جغرافيايي حائز اهميت هستند كه جنبه هاي عمده اي از اين تغييرات بخصوص طي سده اخير به نقش و عملكرد انساني (شهرسازي، جنگل زدايي، توسعه و رشد صنعتي و افزايش گازهاي گلخانه اي و غيره) نسبت داده مي شود.
2. رفتار دماي كره زمين طي سده اخير
همان گونه كه گفته شد و بر اساس مدل هاي آماري ، ميزان افزايش دماي كره زمين طي سده خير روندي افزايشي را طي كرده است. بر اساس داده هاي هانسن و لبدف (1987)، ميانگين دماي كرده زمين طي سالهاي 1940-1880، يك فاز افزايشي داشته است. در اين فاز، ميانگين دما حدود 5/0 درجه سلسيوس افزايش داشته است و از سال 1940 تا سال 1965، يك فاز كاهش دما به ميزان 2/0 درجه سلسيوس رخ داده است. از سال 1965 تا سال 1980، فاز افزايش مجددي در ميانگين دماي جهاني با مقدار 3/0 درجه سلسيوس گزارش شده است. الگوهاي فضايي سه فاز مذبور به اين شرح است:
1. فاز گرم (1940-1880):
بيش ترين گرمايش اين فاز در عرض هاي بالاي نيمكره شمالي ، به خصوص در آلاسكا، مركز كانادا، گرينلند، سواحل شمال آسيا و بخش هايي از اقيانوس منجمد شمالي ، و همچنين در برخي مناطق عرض هاي پائين مثل ايالات متحده آمريكا، چين ، آفريقا و بخش هايي از آمريكاي جنوبي روي داده است. ميزان افزايش دما نسبت به ميانگين دراز مدت تا 5/0 درجه سلسيوس بوده است. شايان ذكر است كه شواهد موجود حاكي از روند كاهشي در برخي نقاط نيمكره جنوبي طي اين فاز است، اما فقدان ايستگاه هاي ثبت داده ها با طول دوره آماري مناسب ، امكان اثبات اين ادعا را مشكل ساخته است.
برچسب ها:
تحقیق درباره زمين و گازهاي گلخانه اي زمين و گازهاي گلخانه اي دانلود تحقیق درباره زمين و گازهاي گلخانه اي زمين گازهاي گلخانه تحقیق درباره زمين گازهاي گلخانه