لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 20 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
ملاحظات تاريخي
عربستان احتمالاً محل اوليه سامي ها بوده است، كه از چهار هزار سال قبل از ميلاد مسيح به بين النهرين و فلسطين مهاجرت نمودند و بعداً به آشوري ها، بابلي ها، كنعاني ها و آموري ها معروف شدند.
دوران باستان – در هزار اول قبل از ميلاد – حكومت منائيان در منطقه اثير و در جنوب حجاز در طول ساحل درياي سرخ برقرار شده بود. در قرن اول قبل از ميلاد، منائيان از مركز تجارت خود در ددان (الاولي) دست كشيدند. منائيان يك مركز تجاري در قسمت شمال مدائن تأسيس نمودند. در قسمت شرقي كشور ديلمون قرار داشت كه ظاهراً يك مركز سياسي – فرهنگي واقع دركرانة خليج فارس بود. گاهي اين محل را همان جزيره بحرين دانسته اند اگر چه بخشهايي از قطعة اصلي نيز جزء آن بوده است و با قسمت هاي داخلي سرزمين كه اكنون عربستان سعودي ناميده مي شود روابط تجاري داشته است. اسكندر مقدوني قبل از مرگ نابهنگام خود در سال 323 قبل از ميلاد قصد داشت عربستان را تصرف نمايد و بعد از مدتي حاكمان بطالسة مصر تا حدودي بر ينبوع سلطه يافتند. ولي نبتائيان مانع از سلطة آن ها شدند. سپس كشور در معرض مبارزات سلطه طلبانة حبشي ها و فارسها قرار گرفت. در قرن پنجم بعد از ميلاد، مكّه از نظر اهميت جايگزين شهر پتراي در دورة نباتئيان شده بود.
اعراب قبل از اسلام يك زندگي بدوي داشتند و قبائل عرب كه براي امرار معاش به چوپاني وابسته بودند در جستجوي آب و چراگاه از جائي به جائي كوچ مي كردند. كمبود آب و چراگاه موجب بروز رقابت و در نهايت جنگ و درگيري بين قبائل مي گرديد. زندگي اعراب قبل از اسلام را خشونت هاي اجتماعي، اخلاقي و مذهبي فرا گرفت بود و آنان براي امور و مسائل جزئي نيز دست به كشتار مي زدند. بر حسب فرمايش قرآن مجيد اين سرزمين از زمان بنا شدن خانه خدا به وسيله حضرت ابراهيم مورد توجه خداپرستان بوده است. در دوران بت پرستي نيز بت هاي بزرگ در آن نگهداري مي شده. اين سرزمين با ظهور خاتم الانبياء حضرت محمّد (ص) مركز پايه گذاري تمدني بسيار عظيم و جاودان شد. در زمان حيات حضرت محمّد (ص) اولين نظام سياسي و اجتماعي پيشرفته برقرار شد و در زمان خلفاي راشدين حكومتي همراه با قوانين و مقررات بوجود آمده بود، كه رونق آن در سراسر جهان شهرت يافت، نفوذ اين حكومت بواسطه برخورداري از عدالت، صلح و مساوات به شرق و غرب نيز رسيد اما بعدها در طي قرون مسلمانان مورد هجوم فكري قرار گرفتند. هدف مهاجمان اين بود كه ابتدا تعاليم اسلامي را تحريف نمايند و سپس آن تعاليم را از قلوب و اذهان مسلمانان دور سازند و اين سرزمين به دليل ويژگي هاي خاصي مانند وجود محيط وحي، خانه خدا، روضه مطهر حضرت رسول (ص)، قبله گاه مسلمين، شعب ابوطالب، كوه صفا و مروه، حجر اسماعيل و مدفن بيش از هفتاد پيامبر (ص)، قبرستان بقيع، عرفات و مني نزد مسلمين ارزش والائي دارد و همه ساله ميليون ها مسلمان براي انجام حج و عمره به اين سرزمين مسافرت مي نمايند. خاك كشور فعلي عربستان در زمان هاي پيش از ظهور اسلام (دوره جاهليت) همواره ميان دولت هاي محلي و قبيله اي منقسم بود و هيچگونه قدرت واحدي حاكميت نداشت. عربستان احتمالاً مهد نژاد سامي است. وجود اين نژاد در عربستان به هزاره سوم پيش از ميلاد باز مي گردد. در اوائل قرن هفتم ميلادي، دين اسلام به وسيله حضرت محمّد (ص) درمكه اعلام گرديد. اين دين در طي حيات پيامبر تقريباً در تمام عربستان رواج يافت. پس از وفات پيامبر دوره خلفاي راشدين (ابوبكر، عمر، عثمان و علي ابن ابيطالب) آغاز شد. در زمان ابوبكر برخي از قبايل عرب دعوي استقلال نموده و برخي كسان دعوي پيغمبري نمودند، اما ابوبكر آنان را سركوب نموده و سراسر جزيره العرب را براي اولين و آخرين بار تحت لواي اسلام وحدت داد. پيشرفت مسلمانان در مصر در زمان عمر به سبب برقراري روابط اقتصادي و فرهنگي محكمي ميان آن كشور
ملاحظات تاريخي
عربستان احتمالاً محل اوليه سامي ها بوده است، كه از چهار هزار سال قبل از ميلاد مسيح به بين النهرين و فلسطين مهاجرت نمودند و بعداً به آشوري ها، بابلي ها، كنعاني ها و آموري ها معروف شدند.
دوران باستان – در هزار اول قبل از ميلاد – حكومت منائيان در منطقه اثير و در جنوب حجاز در طول ساحل درياي سرخ برقرار شده بود. در قرن اول قبل از ميلاد، منائيان از مركز تجارت خود در ددان (الاولي) دست كشيدند. منائيان يك مركز تجاري در قسمت شمال مدائن تأسيس نمودند. در قسمت شرقي كشور ديلمون قرار داشت كه ظاهراً يك مركز سياسي – فرهنگي واقع دركرانة خليج فارس بود. گاهي اين محل را همان جزيره بحرين دانسته اند اگر چه بخشهايي از قطعة اصلي نيز جزء آن بوده است و با قسمت هاي داخلي سرزمين كه اكنون عربستان سعودي ناميده مي شود روابط تجاري داشته است. اسكندر مقدوني قبل از مرگ نابهنگام خود در سال 323 قبل از ميلاد قصد داشت عربستان را تصرف نمايد و بعد از مدتي حاكمان بطالسة مصر تا حدودي بر ينبوع سلطه يافتند. ولي نبتائيان مانع از سلطة آن ها شدند. سپس كشور در معرض مبارزات سلطه طلبانة حبشي ها و فارسها قرار گرفت. در قرن پنجم بعد از ميلاد، مكّه از نظر اهميت جايگزين شهر پتراي در دورة نباتئيان شده بود.
اعراب قبل از اسلام يك زندگي بدوي داشتند و قبائل عرب كه براي امرار معاش به چوپاني وابسته بودند در جستجوي آب و چراگاه از جائي به جائي كوچ مي كردند. كمبود آب و چراگاه موجب بروز رقابت و در نهايت جنگ و درگيري بين قبائل مي گرديد. زندگي اعراب قبل از اسلام را خشونت هاي اجتماعي، اخلاقي و مذهبي فرا گرفت بود و آنان براي امور و مسائل جزئي نيز دست به كشتار مي زدند. بر حسب فرمايش قرآن مجيد اين سرزمين از زمان بنا شدن خانه خدا به وسيله حضرت ابراهيم مورد توجه خداپرستان بوده است. در دوران بت پرستي نيز بت هاي بزرگ در آن نگهداري مي شده. اين سرزمين با ظهور خاتم الانبياء حضرت محمّد (ص) مركز پايه گذاري تمدني بسيار عظيم و جاودان شد. در زمان حيات حضرت محمّد (ص) اولين نظام سياسي و اجتماعي پيشرفته برقرار شد و در زمان خلفاي راشدين حكومتي همراه با قوانين و مقررات بوجود آمده بود، كه رونق آن در سراسر جهان شهرت يافت، نفوذ اين حكومت بواسطه برخورداري از عدالت، صلح و مساوات به شرق و غرب نيز رسيد اما بعدها در طي قرون مسلمانان مورد هجوم فكري قرار گرفتند. هدف مهاجمان اين بود كه ابتدا تعاليم اسلامي را تحريف نمايند و سپس آن تعاليم را از قلوب و اذهان مسلمانان دور سازند و اين سرزمين به دليل ويژگي هاي خاصي مانند وجود محيط وحي، خانه خدا، روضه مطهر حضرت رسول (ص)، قبله گاه مسلمين، شعب ابوطالب، كوه صفا و مروه، حجر اسماعيل و مدفن بيش از هفتاد پيامبر (ص)، قبرستان بقيع، عرفات و مني نزد مسلمين ارزش والائي دارد و همه ساله ميليون ها مسلمان براي انجام حج و عمره به اين سرزمين مسافرت مي نمايند. خاك كشور فعلي عربستان در زمان هاي پيش از ظهور اسلام (دوره جاهليت) همواره ميان دولت هاي محلي و قبيله اي منقسم بود و هيچگونه قدرت واحدي حاكميت نداشت. عربستان احتمالاً مهد نژاد سامي است. وجود اين نژاد در عربستان به هزاره سوم پيش از ميلاد باز مي گردد. در اوائل قرن هفتم ميلادي، دين اسلام به وسيله حضرت محمّد (ص) درمكه اعلام گرديد. اين دين در طي حيات پيامبر تقريباً در تمام عربستان رواج يافت. پس از وفات پيامبر دوره خلفاي راشدين (ابوبكر، عمر، عثمان و علي ابن ابيطالب) آغاز شد. در زمان ابوبكر برخي از قبايل عرب دعوي استقلال نموده و برخي كسان دعوي پيغمبري نمودند، اما ابوبكر آنان را سركوب نموده و سراسر جزيره العرب را براي اولين و آخرين بار تحت لواي اسلام وحدت داد. پيشرفت مسلمانان در مصر در زمان عمر به سبب برقراري روابط اقتصادي و فرهنگي محكمي ميان آن كشور
و عربستان گرديد. حين خلافت عثمان، مكّه و مدينه از تجمل و ثروت فراواني برخوردار گرديدند. در زمان خلافت علي (ع) فتنه خوارج آغاز شد. اگر چه حضرت آن را در نهروان به سختي شكست داد (38 هـ.ق) ولي اين گروه از ميان نرفته و عربستان مدت ها صحنه مساعدي براي تبليغات آنان گرديد. در زمان حكومت امويان، قسمت اعظم عربستان جزء قلمرو آنان بود. حكومت امويان تا سال 132 هجري قمري (650 م) به طول انجاميد و از آن پس عباسيان بر آن مسلط شدند. قدرت عباسيان بر عربستان بيش از 1 قرن نپائيد. علويان مهمترين مخالفان حكومت عباسيان بودند كه پيوسته براي دستگاه حكومتي مشكل ساز مي نمودند. در اواخر قرن 2 هجري قمري (اوائل قرن نهم ميلادي) علويان در عربستان قيام نموده اما كاري از پيش نبردند. از اواسط قرن دوم هجري پس از مرگ متوكل خليفه عباسي، قدرت عباسيان در عربستان رو به زوال نهاده و عربستان به دنبال آن از حكومت هاي محلي ضعيف و كوتاه برخوردار گرديد. عربستان در طي چند قرن وضع مغشوش و در هم ريخته اي داشت. در اوائل قرن دهم هجري قمري (16-م)، پرتغالي ها قصد حمله به مكّه را نمودند كه عملي نگرديد. در همان اثنا، خلفاي عثماني براي دفع خطر مسيحيان متوجه عربستان شده و به تدريج سواحل غربي و ساير نقاط كشور تحت حكومت عثمانيان در آمد. در قرن هفدهم ميلادي قبايل عرب در عربستان شرقي قدرت يافته و قدرت عثماني رو به زوال نهاد. در اواسط همان قرن حاكميت تركان بر ناحيه احساء نيز بر افتاد. در قرن هجدهم ميلادي با توسعه نهضتي كه شخص بنام ابن عبدالوهاب (بنيانگذار مذهب وهابي) الهام بخش آن بود، عصر جديدي در تاريخ عربستان آغاز گرديد. وي با حاكم شهر درعيه به نام محمّد ابن سعود متحد شد. پس از ابن سعود، فرزندش عبدالعزيز جانشين وي در اتحاد با ابن الوهاب شد. در اوائل قرن سيزدهم هجري (18-م) آئين وهابي در تمام قسمت هاي ناحيه نجد رايج بود. وهابيان به تدريج مكّه را تصرف كرده و كمي بعد قدرتشان از سمت شرق تا كرانه هاي خليج فارس پيش رفت. از جانب جنوب، وهابي ها به يمن و حضرموت رسيده و از جانب شمال سوريه و عراق در معرض تهديد آنان واقع گرديدند. دولت عثماني كه از مقابله با وهابيون عاجز بود به مصر متوسل گرديد و مصريان در عربستان قوا پياده نموده و پيشروي نمودند. بريتانيائي ها نيز در برخي نقاط مداخله نمودند اما چندي بعد مجدداً آل سعود سر برافراشته و با تصرف رياض آن را پايتخت خود معرفي نمودند. در اين اثنا بود كه جنگ داخلي ميان خاندان آل سعود آغاز شده و شدت گرفت كه اين امر استقرار مجدد عثماني و دست نشاندگان آن بر عربستان شرقي را تسهيل نمود. با افتتاح كانال سوئز در سال 1969 ميلادي، عثماني ها بر قدرت خود بر مكّه افزودند. معذلك آل سعود تحت رهبري عبدالعزيز ابن سعود قدر برافراشته و به فتوحاتي نايل آمدند. در سال 1903 ميلادي تركان عثماني از ناحيه احساء بيرون رانده شده و اساس حكومت سعودي بنيان نهاده شد. در جنگ اول جهاني، سعودي ها با بريتانيا از در دوستي در آمدند. پس از پايان جنگ جهاني، سلطه عثماني بر عربستان بطور كلي پايان يافت.
برچسب ها:
تحقیق درباره عربستان عربستان دانلود تحقیق درباره عربستان عربستان تحقیق درباره عربستان