لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 37 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
1
علائم مؤمن در كلام على (ع)
همام يكى صحابهى حضرت امير (ع)، شخصيتى پارسا، متهجد و مجتهد بوده كه از حضرت درخواست مىكند صفات متقين را، باز گويد و حضرت نيز با مقدماتى اجابت مىفرمايند.بيانات آن بزرگوار معروف است به «خطبه همام» و در نهج البلاغه (نسخه صبحى صالح، ص 303، خطبه 193) نقل شده است.روايت ديگرى در اصول كافى (1) از حضرت نقل شده كه شبيه همان خطبه است امام به نظر ما به رغم نظر برخى كه پنداشتهاند : همان خطبه منقول در نهج البلاغه است، يا اگر دو واقعه و دو خطبه است مضامين آنها ادغام شده است و به دليل تفاوتهاى فراوان متن و مضمون آنها، دو خطبه، يكى نيستند.
ما در اينجا براى اتمام مباحث و تعميم فائده، خطبه منقول در اصول كافىرا شرح و بسط مىدهيم.
امام صادق (ع) مىفرمايند: هنگامى كه على (ع) خطبه مىخواندند، همام بلند شد و عرض كرد :
[/صف لنا صفة المؤمن كأننا ننظر اليه/]
براى ما توصيف بفرماييد مؤمن را، مانند آنكه او را مىبينيم.
[/فقال: يا همام! المؤمن هو الكيس الفطن/]
فرمودند اى همام! مؤمن زيرك و با هوش است.
3
برخى «كيس» و «فطن» را به يك معنا گرفتهاند و فطن را تأكيد كيس دانستهاند.اما با مراجعه به كتب لغت، روشن مىشود ميان اين دو واژه تفاوت است.كيس در مقابل احمق است و به زيركى خدادادى اطلاق مىشود.معنى روايت اين مىشود كه مؤمن عاقل و چيز فهم است.از اين رو مىتوان گفت كياست به ادراك كليات (عقل خدادادى)، و فطانت به هوشى كه حاصل تجربه است (ادراك جزييات) اطلاق مىشود.يكى از دلايل اختلاف فطانت و كياست روايتى از رسول الله (ص) است كه نشان مىدهد فطن تأكيد كيس نيست.
[/قال رسول الله (ص) المؤمن كيس الفطن الحذر/] (2)
مؤمن عاقل و چيز فهم و محتاط است.
در روايتى ديگر، روايت همام به صورت تمثيلى پرداخته شده است: [/المؤمن لا يلسع من حجر مرتين/] (3)
مؤمن از روى يك سنگ دوبار نمىلغزد و به زمين نمىخورد.
متأسفانه در سابق، گاهى سادهلوحيها را علامت خوبى مىدانستند.كسى كه صابون را از پنير تشخيص نمىداد ستايش مىشد.در صورتى كه بىشعورى هيچ گاه علامت خوبى نيست.به قول يكى از بزرگان (رضوان الله تعالى عليه)، اين نوع مدحها ترويج نادانى است.در اينجا ذكر نكتهاى ضرورى است كه ميان حيله زدن و حيله را درك كردن تفاوت است.يكى از بزرگان مىفرمود حقه نزن اما حقه را بفهم.چرا؟ چون مؤمن كيس و فطن و حذر است.يعنى، مؤمن هوشيار است و اوضاع را مىپايد.البته اين كلمه (حذر) معانى متفاوت دنيوى و اخروى دارد.يكى از معانى آن هوشيارى مؤمن در نفروختن آخرت به دنيا است.از اين روايت در مىيابيم كه اسلام دين شعور است، حتى، در وصول به مقامات معنوى به كار انداختن شعور را شرط مىداند.در دنباله روايت على (ع) فرمودند:
[/بشره فى وجهه و حزنه فى قلبه/]
صورت مؤمن بشاش و باز است و حزنش در قلبش است.
ما اصطلاحا مىگوييم طراوت وجه، روى باز و گشاده.
شايان ذكر است كه اندوههاى ما دو سنخ است.
1.حزن در امور دنيوى، مانند مصيبتها و گرفتاريهايى كه براى انسان گاهى در دنيا پيدا ميشود.مؤمنى كه گرفتارى دنيوى برايش پيش آمده نبايددر روابط اجتماعى آن را بروز دهد .
2.حزن در امور اخروى، مانند خوف از خدا.در اين موارد هم، بايد حزن در دل باشد و در قيافه و چهره منعكس نشود.
مىگويند حضرت موسى (ع) براى مناجات به كوه طور مىرفت.در راه شخصى را ديد كه بلند صحبت مىكند، اظهار محبت مىكند، پيراهنش را چاك مىزند.وقتى به محل مناجات رسيد حكايت حال او را با خدا باز گفت.خطاب رسيد كه اى موسى به او بگو نمىخواهد براى من سينه چاك كند، دلش را چاك بدهد تا ما در آن قرار بگيريم.
برچسب ها:
تحقیق درباره علام مؤمنان در كلام على (ع) علام مؤمنان در كلام على (ع) دانلود تحقیق درباره علام مؤمنان در كلام على (ع) علام مؤمنان كلام على (ع) تحقیق درباره علام مؤمنان كلام