قسمتی از متن:
آموزش زبان به ناشنوایان مطمئناً یکی از بزرگترین تلاش های آموزشی است . زبان از مهمترین چیزهایی است که ما یاد می گیریم، در عین حال خردسالان شنوا زبان را به شکل عملی وبدون آموزش فرا می گیرند. در این امر موقعیت برای کودک ناشنوا پیچیده تر است زیرا او نمی شنوند وزبانش به طور طبیعی رشد نمی کند. کودک ناشنوا به تعلیم وتربیت ی خاص نیاز دارد .ما باید چشمهایش را جانشین گوشهایش بکنیم ومتاسفانه چشم به اندازه گوش در فراگیری زبان موثر نیست . همچنین باید نقش والدین را در آموزش فرزندانشان دوباره سازماندهی کنیم . همۀ والدین معلم هستند وهمۀ بچه ها از والدین خود چیزهایی یاد می گیرند ولی والدین یک کودک ناشنوا دریاری کودک شان برای فراگیری زبان نقش بسیار ویژه ای دارند همان طور که خانم اسپنسرترسیی ، بنیان گذار کلینیک جان ترسی ، متذکر می شود : «یک کودک ناشنوا به کسی نیاز دارد که با او صحبت کند ، به چیزی نیاز دارد که درباره اش صحبت کند وبه رغبتی برای صحبت کردن نیاز دارد» موجه ترین کسانی که می توانند به رشد زبان کودک کمک کنند والدین هستند زیرا آنها بیشتر از هر کس دیگری به فرزندشان علاقمندند وبیش از هر کس دیگری در دسترس کودک قرار دارند .

فهرست مطالب:
فصل اول: طرح تحقیق
مقدمه
بیان مسئله
اهمیت مسئله
اهداف تحقیق
فرضیه
محدودیتها
تعریف اصطلاحات و مفاهیم خاص
فصل دوم: بررسی ادبیات تحقیق
تاریخچه
سابقه تعلیم و تربیت ناشنوایان در ایران
سابقه تاریخی تعلیم و تربیت ناشنوایان
تعریفی بر ناشنوایی
علل ناشنوایی
طرق های سنجش شنوایی
انواع ناشنوایی
روش های آموزش زبان به ناشنوایان
چند نکته در مورد لب خوانی
شیوع ناشنوایی
مشاوره با والدین کودکان ناشنوا
فصل سوم: روش پژوهش
جامعه و نمونه آماری
روش نمونه گیری
ابزار اندازه گیری روش گردآوری داده ها
فصل چهارم: یافته های پژوهش
فصل پنجم: بحث و تفسیر
بحث و نتیجه گیری
پیشنهادها
پرسشنامه
فهرست منابع
ضمائم