در جهان، پدیده های متعددی وجود دارد كه باعث می شود اطراف خود را به تحلیل برد. به عنوان مثال وقتی آب باران روی خاك ها جریان پیدا می كند، نمك های سدیم، كلسیم، منیزیم، كلر، سولفات، كربنات و تعدادی دیگر از عناصر در جریان آب وارد شده و به درون رودخانه ها، دریاچه ها و سرانجام دریاها و اقیانوس ها وارد می شود. فرآیندهای زمین شناسی نیز به حل شدن كند پوسته زمین و آزاد نمودن مقدار قابل ملاحظه ای از یون های سدیم، كلسیم، منیزیم، كلر، سولفور، كربنات ها و تركیبات غیر آلی دیگر به داخل اقیانوس ها كمك نموده است. آب و نمك‌های حل شده برای رشد گیاه ضروری می باشند اما استفاده مجدد آب و میزان تبخیر بالای آن در نواحی خشك و نیمه خشك باعث تجمع نمك شده كه به عنوان یك پدیده عمومی شوری تلقی می شود. شوری خاك به دلیل جلوگیری از جذب آب و عناصر به درون گیاه یكی از مهم ترین محدودیت های رشد گیاهان زراعی محسوب می شود و به عنوان مشكل بزرگ كشاورزی، بالاخص در كشاورزی آبی درمنابع گزارش شده است.

افزایش جمعیت جهان ایجاب می كند كه مساحت بیشتری از زمین به امر خانه سازی و فعالیت های صنعتی تخصیص یابد و در این شرایط، گسترش مزارع  كشاورزی  به زمین های واقع در حاشیه حاصلخیزی یعنی مرزهای نهایی زمین های قابل كشت، اجتناب ناپذیر می گردد، در چنین وضعیتی، مسمومیت، شوری، دماهای فوق العاده، آلودگی ها و آثار حاصل از دخالت های شیمیایی استرس هایی هستند كه غالباً بروز می‌كنند. همچنین تغییر محیط ها و اقلیم ها كه از فعالیت های انسان نتیجه می شوند، شرایط استرسی را كه گیاهان باید تحت آن شرایط رشد كرده و زنده بمانند پدیدار و یا تشدید می كنند.علم به اثرات استرس های گوناگون روی فیزیولوژی گیاهان برای شناخت مكانیسم های مقاومت و بقایای گیاهان و انتخاب روش های اصلاح به منظور افزایش مقاومت گیاهان در مقابل استرس ضرورت دارد.