در مقدمه مقاله درباره «رنگ و روان آدمي» بحث شده است.

رابطه رنگ و روان آدمي:

بديهي است كيفيت تأثير انسان از رنگها ماهيت كاملاً رواني دارد و به طور غيرمستقيم در هنجارها و واكنشهاي او مؤثر است؛ به گونه‌اي كه استفاده نامناسب از رنگها، موجب بروز اغتشاشات رواني در انسان مي‌شود. پيشرفتهاي دقيق علمي و آگاهي از معاني و مفاهيم حقيقي رنگ و تأثير آن در روح و روان آدمي، روانشناسان را بر آن داشته است تا با دقت در چگونگي گزينش و كاربرد رنگها توسط افراد به بررسي جنبه‌هاي پنهان شخصيت آنان بپردازد. البته كاربرد رواني رنگ و بررسي روانشناسانه آن چندان هم ساده به نظر نمي‌رسد؛ زيرا پيچيدگي روحي انسانها، حس زيباشناختي (Aesthetic) مخصوص به خود را ايجاد مي‌كند، كه در اقوام و ملتهاي گوناگون اين تأثيرگذاري متفاوت است؛ مثلاً «در لندن، خودكشي هاي زيادي روي پلي سياه رنگ به نام فريارز سياه (black friars) صورت مي‌گرفت كه با تغيير رنگ آن از سياه به رنگ سبز روشن ، تعداد خودكشي ها به يك سوم كاهش يافت.»