با پایان یافتن مهلت مقرر در قطعنامه سازمان ملل برای توقف كلیه فعالیت های هسته ای ایران و عدم تمكین متقابل ایران، انتظار برای سرانجام این پرونده به مرحله جدیدی رسیده در واقع دو طرف مهم درگیر در این پرونده، ایران و غرب، تمام تحركات و اقدامات خود را در جهت عكس خواسته طرف مقابل به انجام رسانده و در این مسیر تا جایی كه امكان داشت و شرایط منطقه ای و جهانی اجازه می داد پیش رفته اند. ایران چرخه غنی سازی اورانیوم را تكمیل و مجتمع آب سنگین اراك را افتتاح كرده و در مقابل غرب نیز طی یك دوره لابی فشرده با روسیه و چین موفق شده پرونده ایران را به شورای امنیت بكشاند. اما در عمل وضعیت فعلی بسیار آرام تر از چیزی است كه انتظار آن می رود و مجموعه حركات و تحركات تبلیغاتی و اجرایی بلوك غرب نشان از شكل گیری یك اقدام جدی و خشن علیه ایران ندارد.وضعیت فعلی بنا به دلایل عدیده بیانگر یك وضعیت نگران كننده و خشونت بار علیه ایران نیست. درباره اینكه چرا چنین شرایطی شكل گرفته و به چه دلایلی به رغم عدم تمكین ایران به خواسته های غرب و وجود قطعنامه روشن علیه آن، فضا به سمت خشونت پیش نمی رود، می توان موارد مهم و متعددی را مورد توجه قرار داد، كه به نظر می رسد برای تحلیل ماجرا و ارائه چشم انداز نسبتا روشن به پایان آن لازم است برخی از موارد بررسی شده با نگاه به تجربه و شیوه عملكرد طرفین طی سال های اخیر، افق روشن تری را از نهایت ماجرا و چگونگی فیصله پیدا كردن و یا نكردن نهایی آن ترسیم كرد. در تحلیل شرایط امروز اولین موضوعی كه باید مورد توجه قرار گیرد، توازن قوا در بعد منطقه ای است. اما به نظر می رسد مهم ترین عامل تاثیرگذار در شرایط امروزین پرونده هسته ای میزان قدرت و نفوذ ایران در منطقه خاورمیانه، جهان اسلام و عرب است كه موجب شده است معادلات در این چارچوب در جهت منافع ایران به هم بخورد.
برچسب ها:
پرونده هسته ای و معادلات جدید