استفاده از فلز در مصالح سازه ای به ساخت یک پل قوسی در انگلستان به دهانه 30 متر با استفاده از اعضای چدنی بین سالهای 1777 تا 1779 بر می گردد. بین سالهای 1780 تا 1820 میلادی پلهای چدنی متعددی به همین شیوه ساخته شد .

 تیر اصلی این پلها ، خر پای قوسی با اعضایی از جنس چد ن بود . در حدود سال 1840 به تد ریج آ هن کم کربن ( چکش خوار ) ، آ هنی که کربن آن در حدود 1./ .  تا 3./ . درصد میباشد ، به عنوان جایگزین چدن معمولی در امر ساختمان سازی استفاده گردید .

قدیمی ترین آن ، پل چهار دهانه بریتانیا در ولز با دهانه های، 7، 140، 70 متر میباشد که برای ساخت آن از ورق  ها و نبشی ها یی از جنس آهن کم کربن استفاده  گردید. باد تولید و نورد نیمرخ مختلف از جنس چد ن و آهن کم کربن استفاده از این نوع فلز گسترش بیشتری یافت .

نورد میلگردها در سال 1780 و نورد ریل ها در سال 1820 شروع شد که نهایتا به نورد نیمرخ های

H شکل در سال 1870 انجامید .

در سال 1890 به تدریج فولاد جایگزین آهن کم کربن در امر ساختمان سازی شد . در حال حاضر فولاد از عمده ترین مصالح ساختمانی می باشد . البته از فولاد در جاهای دیگری مثل انواع پلهای فلزی ، برجهای فلزی ، دکلها ، چارچوبهای فلزی و درب و پنجره و ..... استفاده می شود .

می توان از مزایای کلی تولید اسکلت فلزی از مقاومت و دوام زیاد ، خواص یکنواخت ماده،شکل پذیری بسیار بالا، شرایط آسان ساخت و نصب سریع آن ، وزن کم ، اشغال کمتر فضا و همچنین تخریب کمتر در زمان زلزله ( با توجه به زلزله خیز بودن کشور ) نسبت به محصولات مشابه نام برد.