قند به معناي علمي امروزي همان ساكاروز(sakaroz)كه در دنياي امروزطرفداران بسيار دارد.

عهد اوليه پيدايش قند را از سرزمين عجائب هندوستان بوده است كه قند از نيشكر كه در خليج بنگاله كشت مي­كرده­اند بدست مي­آورند.

در تحقيقي كه درتاريخ مختلف شده است كه مردم هندوستان نيشكر را بدين نام  نمي­شناختند  وآن را ني شيرين ناميده بودند و با انتقال قلمه اين ني باعث شدند نيشكر در نقاط كشوركشت شود. از آن قند راتهيه كنند. تا هشت قرن قبل از ميلاد مسيح ايرانيان نيشكر يا همان ني شيرين را نمي­شناختند ولي چون اين ني توسط هندبه اسرائيل حمل مي­شدوبراي رسيدن به اسرائيل بايد از ايران مي­گذشتنداز اين طريق نيشكر به ايران آورده شد وصنعت قندسازي درايران به وجود آمد.

اترابون يوناني كه در هند نيشكر را ديده بود درباره آن چنين مي­گفت:

گياهي است كه بدون كمك زنبور عسل توليد مي­كند.

اولين جايي كه در آن جا نيشكر كشت شد در منطقه گرمسير سيستان و بلوچستان بود.

قلمه نيشكر توسط اسكندر مقدوني به ايران آورده شد كه در مناطق ذكر شده كشت گرديد كه بعد از آن براي توسعه صنعت نيشكر در مزارع خوزستان كشت شد و بعلت آب و هواي خوب كشت آن بيشتر شد. رواج قند و شكر و مصرف آن بين مردم در زمان ساسانيان بود كه محصول توليد شده در دكان بقالي به مردم عرضه مي­شد.

نويسندگان كتاب تاريخ تمدن عقيده داشتند كه تصفيه كردن عصاره نيشكر و تبديل آن به قند

و شكر سفيد در اول به وسيله ايرانيان بوده است هئيت هاي مبلغان مذهبي، نيشكر را از هاثبتي به

نيواورلئان( در لويينريانا)رساند و درسال1795ميلادي،توليد تجاري قند در آمريكا آغاز شد.