مصالح ساختمانی در حقیقت ابزار دست  معماران و مهندسین می باشند . در نقشه های ساختما نی هر خطی علاوه بر نمایش حد و حدود بنا، بیانگر مصالح مشخص و از بیش تعیین شده ای بوده و مجموعه خطوطی که عناصر ساختمانی را شکل می د هند بیانگر همنشینی گروهی از مصالح در کنار یکدیگر می باشند . برای مهندس معمار همانگونه که انتخاب مصالح مناسب برای تبلور جلوه های ظا هری ساختمان از اهمیت خاصی بر خوردار است ، مناسبت آنها با کاربری ساختمان ، شرایط بر پایی، دوام در برابر شرایط اقلیمی و محیطی، توان و تخصص و البته مسایل اقتصادی نیز حائز کمال توجه می باشد .

به نکات فوق ، تاثیرات متنوع فیزیکی، شیمیایی و الکترو شیمیایی آنها بر یکدیگر اضافه می شود. همین طور با توجه به ویژه گیهای هر مصالح ممکن است تغییرات اندک ولی تعیین کننده ای در ساختمان لازم باشد. انتخاب برخی از مصالح موجب پیش بینی های خاص در جهت حفظ آنها در شرایط اقلیمی و محیطی مورد نظر می شود و دا شتن ا طلاعات کامل و جامع در مورد مصالح ساختمانی و تنوع آنها موجب انتخاب بهترین خواهد شد .

برای دستیابی به حداقل قابل قبول خصوصیات هر یک از مصالح که در شرایط خاصی به کار می رود ، روش های آزمایشگا هی ویژه ای پیش بینی شده است . گروه کارشناسان در مراکز تحقیقاتی

بر اساس نتایج آزمایشها ، مدارک و شواهد ، حدود قابل قبول را مشخص می نمایند .

موسسات استاندارد در سراسر دنیا به منظور تنظیم نمودن دستورا لعمل های آزمایشگاهی و حدود قابل قبول ، فعالیت می کنند . در ایران موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی این وظیفه را بانجام می رساند . در مباحث فنی زمانی که استانداردهای داخلی تکافوی نیاز مهندسین را نکند، از نتایج تحقیقات سایر موسسات معتبر تحقیقاتی و استاندارد کشورهای پیشرفته صنعتی استفاده می شود.

در بعضی از کشورها وظیفه تنظیم استاندارد های مرتبط با صنعت ساختمان را موسسات مستقلی انجام می دهند .