قوانین کیفری ایران از لحاظ تاریخی به پنج دوره تقسیم می شود به عبارت دیگر پنج دوره تقنیننی داریم که عبارتند از :قانون مجازات عمومی ۱۳۰۴ -قانون مجازات عمومی ۱۳۵۲ -قانون راجع به مجازات اسلامی ۱۳۶۱ -قانون مجازات اسلامی ۱۳۷۰ و لایحه جدید قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۰ که هنوز به صورت قانون در نیامده است. در این میان سه اصل سرزمینی ،شخصی و صلاحیت واقعی قوانین کیفری در همه این قوانین با اندکی تغییرات آمده و بدان اشاره شده است هم چنین سه قلمرو هوایی، دریایی و زمینی نیز در این سیر تقنینی در بابلای مواد قانونی گنجانده شده است با این توضیح که دو قلمرو دریایی و هوایی علاوه بر قوانین داخلی از قوانین و کنوانسیونهای بین المللی نیز تبعیت می کنند که در متن اصلی این نوشتار مفصل آمده است و بخش عمده این قلمروها را شامل می شوند ازجمله کنفرانسهای ژنو و لاهه و در زمینه زمینه قلمرو هوایی عهدنامه های پاریس و شیکاگو هستند . و اینکه دریای سرزمینی جزء سرزمین کشور محسوب می شود و دولتها برای ورود به آن باید اصول بین المللی را رعایت کنند و در مورد قلمرو هوایی سه نظریه ارائه گردیده است ۱-نظریه ای که از حقوق خصوصی گرفته شده است ۲- نظریه عبور و مرور آزاد ۳-نظریه بینابین که حقوق بین الملل نیز متمایل به این نظر می باشد. و هم چنین برخی قوانین خاص در مورد قلمرو هوایی و دریایی به تصویب رسیده اند که باید این قوانین با تلفیق قواعد بین الملل به اجرا در بیاییند .

فهرست :

مقدمه

تاریخچه

قلمرو قوانین جزایی در مکان

قانون مجازات عمومی

راجع به قانون مجازات اسلامی

قانون مجازات اسلامی

لایحه جدید قانون مجازات اسلامی

اصل شخصی بودن قوانین جزایی

اصل صلاحیت واقعی قوانین کیفری

قلمرو سه گانه (زمینی،دریایی،هوایی)

اجرای قوانین کیفری در قلمرو دریایی

قانون مناطق دریایی جمهوری اسلامی ایران

قوانین و کنوانسیون ها

کنوانسیون دریای آزاد

کنوانسیون فلات قاره

قلمرو هوایی در قوانین

قانون هواپیمایی کشوری

کنوانسیونهای بین المللی

عهدنامه شیکاگو

فهرست منابع