در یک مزرعه میتوان ترکیبهای مختلفی از تراکتور و ماشینهای کشاورزی را انتخاب کرد که وظایف مربوطه را انجام دهد که یکی از آنها، کم هزینه ترین سامانه ماشینی است. در این تحقیق، مدلی با نام MAMCO تدوین شد که با هدف کمینه سازی هزینه کل سامانه ی ماشینی، تعداد بهینه ی ماشین هایی که در فصل کاشت به کار میروند (گاوآهن، دیسک، لولر، خطیکار و تراکتور) را تعیین میکند. برای بهینه سازی از روشهای تکرار، الگوریتم ژنتیک و برنامه ریزی ریاضی استفاده شد. روشهای بهینه سازی، در مساحتهای مختلف مزرعه، از نظر زمان محاسبات و هزینه ی ترکیب پیشنهادی، مقایسه شدند. روش تکرار، کندترین ولی قابل اعتمادترین روش بهینه سازی بود. در مقابل، روش برنامه ریزی ریاضی کم دقتترین و سریعترین بود. روش الگوریتم ژنیتک نیز معمولاً به ترکیب بهینه ی سراسری میرسید. زمان محاسبات در این روش کمتر از روش تکرار بود و محدودیتی از نظر حداکثر مساحت وجود ندارد در صورتی که روش تکرار، حداکثر تا 2000هکتار اجرا شد. به نظر میرسد، در صورتی که تعداد انواع عملیات کشاورزی و به تبع آن تعداد ماشینها افزایش یابد، تعداد ترکیبهای قابل بررسی بسیار بیشتر از آن خواهد بود که بتوان از روش تکرار استفاده کرد و برای بهینه سازی سامانهی ماشینی، نیاز به روشهای محاسبات نرم مانند الگوریتم ژنیتک خواهد بود