اهميت نظام آموزش و پرورش 

نظام آموزش و پرورش بنا به ضرورت تغييرات اجتماعي يكي از سازمانهاي پيچيده و بزرگ اجتماعي در هر كشوري محسوب مي شود و با رشد و توسعه اجتماعي و فرهنگي و اقتصادي پيوندي ناگسستني دارد و به تدريج از يك حالت ساده ابتدايي به يك حالت پيچيده در آمده است . ثمر بخشي اين نظام از يك سو ، تبديل انسانهاي مستعد سالم ، بالنده ، متعادل و رشد يافته است و از سوي ديگر تامين كننده نيازهاي نيروي انساني جامعه در بخشهاي متفاوت فرهنگي ، اجتماعي و اقتصادي است .

به دليل چنين اهميتي است كه در عصر حاضر همه دولتهاي جهاني از كوچك و بزرگ ، قدرتمند و ناتوان و صنعتي تا در حال توسعه ، پرداختن به آموزش و پرورش مردم خود را در شمار وظايف اساسي مي دانند و براي همگان ، سراسري و حتي اجباري كردن آن ، تعهدات سنگيني در قانونهاي اساسي و بنياد خود مي گنجانند و درصد زيادي از توليد ناخالص ملي و بودجه جاري كشور را به اين امر اختصاص مي دهند . امروز به دليل گسترش علوم و تجارب بشري و توسعه فن آوري و پيشرفتهاي صنعتي ، گرايش به سازمانهاي آموزش و پرورش امري فراگير و جهاني شده است . به حدي كه يكي از شاخصهاي مهم رشد هر جامعه را وسعت دامنه وظايفي مي دانند كه نظام آموزش و پرورش آن به عهده گرفته است .

تعريف آموزش و پرورش دوره ابتدايي :

درساختار آموزش و پرورش ايران در سال 1344 ، دوره ابتدايي به عنوان اولين مرحله آموزش و پرورش عمومي اعلام شده است . در تعليمات اجباري مصوب 1322 و مصوبات شوراي عالي آموزش و پرورش مرتبط با دوره ابتدايي ، اين دوره با اسامي گوناگون "تعليمات ابتدايي "  "تعليمات اجباري " " آموزش همگاني " و "آموزش عمومي " مطرح شده است . از اين مفاهيم استنباط مي شود كه هر آنچه در اين دوره آموخته مي شود جنبه عام دارد و همه دانش آموزان به  اين سطح از آموزش و پرورش نياز دارند . 

 اهميت آموزش و پرورش دوره ابتدايي :

مهم ترين دوره تحصيل در تمام نظامهاي آموزش و پرورش جهان دوره ابتدايي است ، زيرا شكل گيري شخصيت و رشد همه جانبه فرد دراين دوره بيشتر انجام مي گيرد . دوره ابتدايي ، در رشد مفاهيم و معاني اموري كه كودك در زندگي روزمره با آنها مواجه است به نقش مهمي برعهده دارد . اين دوره تداوم بخش تكويني شناختي ، تربيتي و اجتماعي كودك كه در خانواده پي ريزي شده است .