فرمت ورد قابل ویرایش

تعداد صفحات: 40

فصل دوم مبانی نظری و پیشنه تحقیق جهت نوشتن فصل دوم پایان نامه ارشد و دکتری

همراه با رفرنس نویسی و پاورقی داخل متن

پیشینه تحقیق کامل: خارجی و داخلی

منابع فارسی کامل

منابع انگلیسی کامل

تعريف نظري كمرويي :

كمرويي به اين معناست كه انعكاسي در بدن انسان وجود دارد و پديده هاي عصبي از قبيل : سرخ شدن ، ضربان قلب ، لكنت زبان وجود دارد .

كمرويي نوعي دلسردي خارجي است كه مانع هر گونه گسترش روابط دوستانه شده و آنها را محدودتر مي كند اين حالت مصيبت ناراحت كننده اي است زيرا محبت دو جانبه نه تنها ايجاد جذابيت مي كند بلكه اساس خاصه ي خانوادگي را هم پي ريزي مي كند . ( سروري 1373 )

در تعريف شخص كمرو گفته اند : كسي كه فاقد جرأت است و كسي را تحت تأثير منبع رواني قرار گرفته است .

تعريف عملياتي كمرويي :

كمرويي ويژگي است در اين پژوهش ، كه از طريق آزمون استنفورد كمرويي سنجيده مي شود .

فرزند ارشد :

به فرزندي كه اول خانواده متولد مي شود ، گفته مي شود .

فرزند دوم :

به فرزندي كه بعد از فرزند اول متولد مي شود ، گفته مي شود .

كمرويي shness :

كمرويي يك تجربه غير عادي و مضطربانه به خويشتن در يك موقعيت اجتماعي است كه در نتيجه آن فرد دچار نوعي تنش رواني – عضلاني مي شود و شرايط عاطفي و شناختي اش متأثر گرديده ، زمينه بروز رفتارهاي خام و ناسنجيده و واكنشهاي نامناسب در وي فراهم مي شود .

به كلام ساده ، كمرويي يعني «خود توجهي »فوق العاده و ترس از مواجه شدن با ديگران ، زيرا كمرويي نوعي ترس يا اضطراب اجتماعي است كه در آن فرد از مواجه شدن با افراد نا آشنا و ارتباطات اجتماعي گريز دارد ، بنابراين :

1. كمرويي رو به رو شدن با افراد جديد را براي فرد نگران كننده و دشوار مي كند .

2. كمرويي وارد شدن به اماكن جديد و كسب و كار و تجارب تازه را براي فرد سخت مي نمايد .

3. كمرويي مخفي شدن از انظار و احساس عجز در عين توانمندي را سبب مي شود .

بايد توجه داشت كه احساس كمرويي افراد هميشه در برابر انسانها متبلور مي شود و نه حيوانات ، اشياء و موقعيتهاي طبيعي و جغرافيايي . ( افروز 1373 )

كمرويي از ديدگاه فرهنگي :

كمرويي يك پديده گسترده و متنوعي است كه در نزد افراد ، خانواده ها ، جوامع و فرهنگهاي مختلف معناي مختلفي دارد .

كودك و نوجوان ممكن است از نظر روان شناس اجتماعي فردي كمرو باشد ، اما از نظر خانواده يا مدرسه به عنوان يك كودك يا نوجوان مؤدب و متين تلقي گردد . به عبارت ديگر بعضي ها افراد كمرو را انسانهايي ساكت ، مؤدب و محترم مي دانند و تصور مي كنند كه اين قبيل افراد ، شهروندان سالم و بي آزاري هستند و برخي نيز افراد كمرو را انسانهاي مطيع ، حرف گوش كن ، مستعد و معقول اجتماعي به حساب مي آورند .

گروهي از مردم كمرويي را براي دختران امري عادي و صفتي مثبت تلقي مي كنند و آنرا براي پسران يكي ويژگي يا منش نا پسند مي دانند ، در حالي كه كمرويي همانگونه كه بيشتر اشاره شد ، «يك معلوليت اجتماعي و مانع رشد مطلوب شخصيت است و براي هر جنس امري است نامطلوب و نا به هنجار » .

برخي ديگر ، كمرويي را در افراد ، بخصوص در دختران مترادف با حياء و عفت دانسته ، آنرا تأييد و تشويق مي كنند . در حالي كه «حياء» يكي از برجسته ترين صفات انسانهاي متعالي بوده ، شاخص ايمان و بيانگر رشد مطلوب شخصيت است .به بيان ديگر قدرت خويشتن داري امري است ارادي و ارزشمند و بر عكس كمرويي پديده اي كاملاً غير ارادي و ناخوشايند و حكايت گر ناتواني و معلوليت اجتماعي است . در كشورهايي كه مردم عمدتاً با طبيعت پذيري محض و شخصيت انفعالي زندگي كرده ، حكومتهاي ديكتاتور منش ، آزادي هاي مشروع فردي و اجتماعي را كاملاً محدود مي كنند ، فرصت تقويت احساس خود پنداري و رشد مطلوب شخصيت افراد فراهم نمي شود و زمينه پديد آيي رفتارهاي پرخاشگرانه ، كمرويي و اجتماع گريزي بيشتر مشاهده مي شود .

بر همين اساس در جوامع كمونيستي ، كمرويي در ميانم اقشار مختلف جمعيت به مراتب بيش از جوامع ديگر است . ( افروز 1373 )

كمرويي از ديدگاه اجتماعي :

از ديدگاه اجتماعي بعنوان يك معلوليت فراگير اجتماعي محسوب مي شود كه فرد كمرو كمي حتي از ايجاد روابط سادة اجتماعي با ديگران امتناع مي كند .

كمرويي « اضطراب اجتماعي » : بسياري از محققان و متخصصان ، ريشه اصلي كمرويي را ترس يا

 « اضطراب اجتماعي » مي دانند و بس . بنابراين لازم است اشاره مختصري به اضطراب و اضطراب اجتماعي داشته باشيم .

اضطراب چيست ؟

اضطراب از نظر روان شناسي و روان پزشكي يعني :

« نا آرامي ، هراس و ترس نا خوشايند و فراگير با احساس خطر قريب الوقوع كه منبع آن قابل شناختن نيست . » ( وهاب زاده – 1370 )

به سخن ديگر اضطراب يك پاسخ طبيعي در مقابل هر نوع تهديد و يا فرآيندي آگاه كننده و اخطاري به فرد درباره يك خطر يا موقعيت ضربه آميز است .

الگوي پديد آيي اضطراب در موجود زنده امري است كاملاً فطري و در حد متعادل آن نيروي محركي براي بسياري از اعمال و رفتار انسان و ضرورتي براي بقاي حيات و صيانت نفس ، تلاش و حركت و آمادگي براي مقابله با تهديدها و خطرهاي طبيعي و اجتماعي به شمار مي رود . اما زمانيكه نگرانيهاي فرد نسبت به مسائل مختلف بطور فرا گير فزوني يابد ، بتدريج شاهد بروز اضطراب مرضي خواهيم بود . اضطراب ريشه اش دروني و رواني است و در مراحل رشد شخصيت پديدار مي شود .

هنگاميكه چنين اضطرابي بر وجود فرد مستولي مي شود ، اعتماد به نفس فرد كاهش مي يابد ، قدرت نگرش واقع بينانه و برقراري ارتباط متقابل با ديگران به حداقل مي رسد . بنابراين احساس تنش يا نا تواني در تنش زايي ، افسردگي ، نا آرامي و بي قراري ، گريز از ارتباط معمول اجتماعي و دل مشغوليتهاي مفرط ، شخصيت فرد را فرا مي گيرد .

در تعديل اضطراب ، عوامل بسياري از جمله :

1. نگرش يا بازخورد فرد

2. باورهاي قلبي

3. ارزشها و اعتقادات ديني

4. تربيت خانوادگي و اجتماعي

تأثير دارد .

اضطراب اجتماعي : اضطراب اجتماعي نتيجه اي است از احتمال يا وقوع نوعي ارزيابي شخصي در موقعيتهاي اجتماعي .

به ديگر سخن فردي كه دچار اضطراب اجتماعي است هيچگونه تمايلي به آغاز ارتباط با ديگران ندارد و با احساسي از ترس و پايداري غير معقول ، از هر موقعيتي كه ممكن است در معرض داوري ديگران قرار گيرد ، اجتناب مي ورزد . برداشت يا تصور شخص از موقعيتهاي اجتماعي كه احتمال دارد شخصيت او مورد سنجش قرار گيرد ، مي تواند واقعي و يا خيالي باشد .

در واقع شخصي كه به شدت دچار اضطراب اجتماعي است ، تصور مي كند در هر موقعيت يا شرايط اجتماعي فرد يا افرادي به محض مواجه شدن با او رفتار و شخصيت او را مورد نقادي و ارزيابي قرار خواهند داد و يا ممكن است طوري رفتار كند كه مورد تحقير ديگران واقع شود و در فشار و مخمصه قرار گيرد . اما آن دسته از كودكان و نوجوانان و بزرگسالاني كه بطور غير عادي دچار ترس يا اضطراب اجتماعي هستند كمترين تمايلي براي حضور در موقعيتهاي اجتماعي و تعاملات بين فردي را صحنه هاي ارزيابي و انتقاد تلقي مي كنند .

البته حضور در جلسات مصاحبه و گزينش تحصيلي و شغلي ، ديدار با فردي مسئول يا مقتدر براي اولين بار ، صحبت ، سخنران و ارائه گزارش در حضور مخاطبان بر جسته ، مصاحبه در برنامة پخش مستقيم تلويزيون يا راديو ، ورود به اطلاعات مملو از آدمهاي غريبه و موقعيتهايي از اين قبيل : تقريباً همه افراد را تا حدودي مضطرب مي كنند ، ليكن بعضي از كودكان ، نوجوانان و بزرگسالان غالباً در هر موقعيت اجتماعي كه ممكن است رفتار ايشان مورد ارزيابي قرار گيرد ، دچار اضطراب شديد مي شوند . براي اين قبيل افراد ، اضطراب يك ويژگي شخصيتي محسوب مي شود و نه يك وضعيت گذرا .

اضطراب اجتماعي در شرايط زير بيشتر مشاهده مي شود :

1. ترس از عدم تأييد يا مورد انتقاد گرفتن توسط ديگران

2. ترس از قرار گرفتن در موقعيتي كه مي بايست مهم و قاطع جواب داد و يا اظهار نظر كرد .

3. ترس از مقابله كردن با شرايط خاص اجتماعي ، عصبانيتها و پرخاشگريها .

4. ترس از مواجه شدن و همكلامي با جنس مخالف .

5. ترس از نا تواني در بر قراري و حفظ روابط بسيار صميمي بين فردي .

6. ترس از بروز جدي تعارض و دوگانگي احساسي در خانواده و طرد شدن توسط والدين .

7. ترس از طرد شدن و از دست دادن روابط بين فردي ( افروز – 1373 )

كمرويي و احساس تنهايي :

احساس تنهايي يك واكنش هيجاني است . فردي كه قادر به بر قراري ارتباط با ديگران نيست ، احساس مي كند كه از دوستان و نزديكان جداست و بطور قابل ملاحظه اي كمتر از ديگران از روابط اجتماعي بهره مي برد . چنين فردي نمي تواند احساسات خوشايند يا نا خوشايند ، ترسها و نگرانيها و آرزوها و اميدهايش را با نزديكان و دوستانش در ميان گذارد و پاسخها و عكس العمل هاي ايشان را دريافت مي كند .

احساس تنهايي نيز همانند كمرويي نوعي نا تواني اجتماعي است و هر كدام از ما ، در يك موقعيت يا شرايط خاص ممكن است احساس كنيم كه تنها هستيم .

افرادي كه دچار احساس « تنهايي » مي شوند و اين احساس با شدت و مداومت ، افكار و رفتار ايشان را فرا مي گيرد ،‌بتدريج از تمايلات اجتماعي و ارتباط بين فردي شان كاسته مي شود تا به حداقل مي رسد ، و از اين نظر بعضي از ويژگي هاي افراد كمرو را پيدا مي كنند .