Abstract- Delay Tolerant Networks (DTN) are utilized in
various operational environments, including those subject to
disruption and disconnection and those with high-delay, such as
Vehicular ad-hoc Networks (VANET). Through relays and carry
and forward, messages, in DTN, can be delivered to the
destination without an end-to-end connection for delay-tolerant
applications. The choice of routing algorithms, in DTN, is still
under study. The main objective of routing protocols in DTN is to
maximize the probability of delivery at the destination while
minimizing the end-to-end delay. The aim of this paper is the
comparison between routing protocols dedicated to VANETs,
which will enable us to propose transaction services with
sufficient round-trip delay for a large number of applications,
using only short-distance communications between vehicles and
between vehicles and infrastructure. This would limit the use of
long distance transmission and thus decrease the electromagnetic
pollution.

پروتکل های مسیریابی برای DTN در محیط فضایی

چکیده

 شبکه  های مقاوم در برابر تاخیر (DTN)  در محیط های مختلف عملیاتی مورد استفاده قرار می گیرند ، از جمله مواردی  که در معرض اختلال و قطع هستند و آنهایی که با تاخیر بالا یی همراه هستند ، مانند شبکه های موقت فضایی (VANET) . از طریق رله ها و انتقالات ، پیام ها در DTN، می توانند بدون اتصال نقطه به نقطه  برای کاربردهای تحمل خطا به مقصد تحویل داده شوند .  انتخاب الگوریتم های مسیریابی، در DTN هنوز هم، مورد مطالعه است. هدف اصلی پروتکل های مسیریابی در DTN به حداکثر رساندن احتمال تحویل به مقصد است در حالی که به حداقل رساندن تاخیر end- to-end  نیز مدنظر است . هدف از این مقاله مقایسه بین پروتکل های مسیریابی اختصاص داده شده به VANETs، است که ما را قادر به ارائه خدمات تعاملی  با تاخیر رفت و برگشت کافی برای تعداد زیادی از برنامه های کاربردی تنها با استفاده از ارتباطات کوتاه فاصله بین ابزارها و زیرساخت ها می کند . در این صورت، استفاده از انتقال از راه دور محدود می شود و در نتیجه آلودگی الکترومغناطیسی کاهش می یابد.