هزینه های عملیاتی :

تمامی هزینه های لازم برای تبدیل مواد مستقیم به توان عملیاتی و عملکرد شرکت جزء هزینه های عملیاتی می شوند . مثل کار مستقیم، استهلاک و هزینه توزیع و فروش به طور کلی توان عملیاتی میزان سرمایه گذاری در موجودیها و هزینه های عملیاتی معیارهایی هستند که میتوانند مدیران را در جهت سود آوری بیشتر کمک کنند. مدیران باید سعی کنند در راستای هدف خود (سود آوری بیشتر)توان عملیاتی را بالا برده و میزان سرمایه گذاری در موجودیها و هزینه های عملیاتی را کاهش دهند.

سرمایه گذاری در موجودیها

بر مبنای تئوری محدودیت مبالغ سرمایه گذاری شده در موجودی ها معیاری برای ارزیابی عملکرد مدیریت است. این تئوری موجودی ها را وجه نقدی میداند که بنگاه اقتصادی به قصد فروش در آنها سرمایه گذاری می کند. حسابداری سنتی موجودی های کالا و ساختمان وماشین آلات و …راجزو سرمایه گذاری میداند این در حالی است که تئوری محدودیت فقط موجودی کالا را معیاری برای ارزیابی عملکرد مدیران می داند چراکه ساختمان و ماشین آلات از قبل و بدون توجه به تولید خریداری شده اند.

نظریه ی تئوری محدودیت:

فلسفه ی اصلی توری محدودیت استفاده ی بهینه از محدودیت ها و گلوگاههای تولیدی است. تئوری محدودیت به کل مراحل تولید همانند زنجیره می نگرد و حلقه ضعیف را که موجب گسیخته شدن این زنجیر (فرایند)می شود را تقویت می نماید. به مرحله ای از مراحل تولید که در آن کالای در جریان ساخت انباشته شده وجود دارد و باعث کاهش سرعت فرآیند تولید می شود را گلوگاه می نامند. گلو گاه زمانی به وجود می آید که ظرفیت تولیدی هر یک از ایستگاههای فرآیند تولید با یک دیگر متوازن نباشد.

تفاوت تئوری محدودیت با حسابداری صنعتی:

مهمترین تفاوت این دو در این است که تئوری محدودیت توجه عمده ای به افزایش میزان عملکرد و کاهش هزینه های عملیاتی و میزان موجودی کالا دارد ، اما حسابداری صنعتی سنتی بدون توجه به افزایش میزان موجودی و هزینه های عملیاتی ، تولید محصول سود آورد تر (بدون در نظر گرفتن میزان استفاده ی محصولات تولیدی از منابع دارای محدودیت) را توصیه می کند. نحوه انتخاب محصول سود آور تر در یک سیستم یکسان نیست . در تئوری محدودیت هزینه های عملیاتی در طول دوره زمانی کوتاه مدت، ثابت در نظر گرفته می شوند.