پروتئین موردنیاز حیوان نشخوارکننده
تعداد صفحات : 9 با فرمت ورد و قابل ویرایش
پروتئین موردنیاز حیوان نشخوارکننده با توجه به ماهیت و ترکیب آن به دو بخش پروتئین قابل وغیرقابل تجزیه در شکمبه تجزیه می شود.
در طی 25 سال گذشته تلاش های زیادی توسط متخصصین تغذیه به منظور رسیدن به حد بهینه تولید با دستکاری جیره نشخوارکنندگان برای بالا بردن راندمان استفاده از نیتروژن قابل تجزیه وغیرقابل تجزیه در شکمبه صورت گرفته است.عدم تعادل بهینه از پروتئین قابل تجزیه در شکمبه (آر دی پی) به پروتئین غیرقابل تجزیه در شکمبه(آر یو پی) در جیره نشخوارکنندگان می تواند تولید پروتئین میکروبی، رانمان استفاده از نیتروژن ومیزان هضم فیبر و همچنین قابلیت دسترسی سطح بهینه ی از اسیدهای آمینه در روده ی باریک را بهبود وسبب افزایش تولیدات دامی می شود. تنها راه تامین کافی پروتئین برای دام های با تولید و سرعت رشد بالا، بدون تنش آمونیاک اضافی، کاهش تجزیه پذیری شکمبه ای پروتئین های جیره روزانه می باشد. مقدار پروتئین خوراک با مقدار جریان آن در روده ی باریک مساوی نیست. در تنظیم جیره های مناسب، دانستن عوامل موثر بر مقدارعبور پروتئین از شکمبه به روده مهم است. به طوری که مقدار جذب اسیدهای آمینه در روده باریک نمی تواند از مقادیر پروتئین خام یا پروتئین خام قابل هضم خوراک برآورد شود، زیرا که پروتئین خوراک بیان کننده ی نوع و مقدار پروتئین جریان یافته به روده باریک نیست
برچسب ها:
پروتئین موردنیاز حیوان نشخوارکننده پروتئین حیوان نشخوارکننده