چكيده                                                                                                                                    

مصرف گسترده انرژي حاصل از سوخت هاي فسيلي، اگرچه رشد سريع اقتصادي جوامع را به همراه داشته، اما به واسطه ي انتشار  مواد آلاينده حاصل از سوختن و افزايش دي اكسيد كربن در جو و پيامدهاي آن، جهان را با تغييرات روزافزوني مواجه ساخته است.

از سوي ديگر اتمام قريب الوقوع اين سوخت ها بيش از پيش بر اهميت و لزوم جايگزيني سيستم انرژي فعال مي افزايد. از اين رو مطالعات گسترده اي جهت دستيابي به منابع انرژي جايگزين صورت گرفته است كه هم اكنون نقطه ي تمركز آن ها بر واكنش ها  و رآكتور هاي هسته اي قرار دارد.

انرژي هسته اي به دو روش آزاد مي شود: گداخت هسته اي و شكافت هسته اي؛ در واكنش شكافت هسته اي ،  اورانيوم 235 مورد اصابت يك نوترون قرار مي گيرد و هسته ي فوق العاده ناپايداري تشكيل مي شود كه تقريبا بلافاصله مي شكند و دو عنصر سبك تر كريپتون و باريم و مقدار زيادي انرژي توليد مي شود. با وجود مزاياي زيادي كه شكافت هسته اي دارد، به دليل داشتن پسماندهاي پرتوزا از دايره ي انرژي هاي سبز خارج مي شود. 

واكنش ديگر كه موجب آزادسازي انرژي هسته اي مي شود، گداخت يا همجوشي هسته اي نام دارد، در همجوشي هسته اي كه در خورشيد و ستارگان اتفاق مي افتد، چهار هسته ي اتم هيدروژن به هم مي پيوندند و ضمن آزاد كردن مقدار زيادي انرژي، كه ناشي از تبديل جرم به انرژي(²E=mc) مي باشد، يك هسته ي هليوم نيز توليد مي كنند.  

در كره ي زمين، اين انرژي را مي توان به دو روش محصور سازي مغناطيسي و محصورسازي اينرسي يا لختي              توليد كرد؛ كه البته همه در مرحله ي آزمايش قرار دارند.