تاریخچه:
 پس از پایان جنگ های صلیبی و تصمیم بر برگزاری جشن های بخشودگی هر 25سال ، با افزایش تعداد زائران و بالا رفتن درآمد کلیسا، تصمیم گرفته شد وضعیت شهر رم سر و سامان داده شود.
نمونه های مهم فعالیت های شهرسازی در دوره رنسانس در شهر رم عبارت بودند از:

پیاتزای سن پیتر ( Piazza del St. Peter)
پیاتزای کاپیتول (Campidoglio)
پیاتزای دل پوپولو (Piazza del Popolo)



 فضاهای باز شهری یکی از سه عنصر اصلی است  که در طراحی های آن دوره استفاده می شدند. به چنین فضاهایی در انگلستان اسکویر (Square)، در ایتالیا پیاتزا (Piazza) یا پلازا (Plaza) و در فرانسه پالاس (Place) گفته می شد. فضاهای باز شهری در شهرهای اروپا به شکل محصور طراحی می شدند و به مفهوم میدان بسیار نزدیک بودند



 ساخت کلیسای سن پیتر حدود صد سال به طول انجامید. طرح اولیه از سوی برامانته در سال 1506 میلادی ارائه شد، میکل آنژ طرح را تکمیل و نهایی کرد. (سال 1546 میلادی) گنبد عظیم کلیسا توسط رافائل و میکل آنژ طراحی شد. طراحی و ساخت کلیسا و میدان سن پیتر در نهایت به جووانلورنزو برنینی سپرده شد. با اقدامات برنینی ساختمان دوره ی رنسانس که بصورت منفرد و مستقل ایستاده بود را به طرح گسترده در پیوند با محیط پیرامونی و معماری پویای باروک تبدیل شد. او یکی از شاهکارهای شهرسازی باروک را به وجود آورد. وی در طرح کلیسا اصلاحاتی انجام داد، اما اوج هنر او طراحی میدان بزرگ سن پیتر، در مقابل کلیسا بود. کلیسا با دو بال همگرا و فضایی ذوزنقه ای شکل، به میدانی بیضی شکل می پیوندد. میدان با دو ردیف ستون احاطه شده و یک ستون در مرکز میدان در فاصله دو آب نما قرار داده شده است.
و...