استراتژيك (Strategic)

عبارت‏است‏از، تعيين اهداف بلندمدّت و حياتی سازمان و طريقه نيل به آن، با توجه به عوامل محيطي و با درنظر گرفتن آينده سازمان

تاكتيكی (Tactical)

عبارت‏است‏از، اتخاذ تصميم‏هاي كوتاه مدّت براي حداكثر بهره‏وري از منابع موجود باتوجه به تحوّلات محيط. دراين نوع برنامه‏ريزي وسايل (Means) لازم براي تحقق اهداف استراتژيك مشخص مي‏شود و اين كار سبب هماهنگی واحدهای سازمانی مي‏گردد

در اين حالت تلاش جهت حصول به بهترين نتايج است (اثربخشي)

عملياتي (Operational)

عبارت‏است‏از، تعيين عمليات (فعّاليّت‏هاي) لازم جهت نيل‏به اهداف استراتژيك، ازطريق وسايل (تاكتيك‏هاي) تعيين‏شده

 در اين حالت تلاش جهت بهتر انجام دادن كارها مي‏باشد (كارآيي)

راسل  اي كاف ويژگي‌‌هاي برنامه‌ريزي راهبردي را چنين تعريف مي‌كند:

1. به دور از جزئيات
2. سراسر سازماني
3. به دور از اجرا

•          راهبرد قاعده كلان مرحله‌مند تصميم براي سراسر سازمان

راهبرد از كلي‌تر كردن قواعد جزئی به كمك تلفيق و دسته بندی حاصل می‌شود.

•          راهبرد يا از جزئيات حاصل مي‌شود و يا از كليات (چشم ‌انداز)

قاعده‌ای كه برای همه مراحل مراحل مصداق دارد راهبرداست و قاعده ‌ای كه فقط در يك مرحله مصداق دارد سياست است .

كاستي‌ها، قوت‌ها،تهديدات و فرصت‌‌ها مصاديق جزئي هستند كه با تلفيق آنها مي‌توان به سياست‌ها و راهبرد‌‌ها رسيد.

تعريف: عبارت است از تهية برنامه متناسب براي تطبيق قابليت‏هاي درونی با شرايط ويژة محيطی و ارزيابي قابليت‏های درونی يا تعيين قدم‏های لازم جهت پيش‏بيني نقطة تعادل(Equilibrium)  سازمان با محيط و تنظيم استراتژي جديد

به‏ عبارتی ديگر:

كليه اقداماتی كه به تعريف اهداف و تعيين استراتژی مناسب براي دستيابی به آن هدف منجر مي‏شود

در واقع روش سيستماتيكي است كه فرايند مديريت استراتژيك را تأئيد و پشتيباني مي‏كند و قابليت  تعيين چگونگي برنامه(Plan)  به اقدام (Action)  را ندارد و به‏تنهايي،  سبب ايجاد شكاف ميان استراتژي تعيين شده و نتايج بدست آمده مي‏شود

اضافه شدن جنبه ‏های سازمانی كارآفرينانه و رهبری به برنامه ‏ريزی استراتژيك همان مديريت استراتژيك مي‏باشد

 بزرگترين مشكل مديريت استراتژيك، ايجاد خاصيت اجرائی برنامة استراتژيك مي‏باشد