نوع فایل : Word 

تعداد صفحات : 55

شرح محتوا

« فهرست مطالب »

آویشن Thymus vulgaris ‏ 4

مقدمه.. 4

گیاه شناسی.. 5

مشخصات ظاهري :. 5

معرفی و گیاهشناسی.. 5

زيستگاه طبيعي :. 10

سازگاری :.. 10

ارقام.. 11

کاشت ، داشت و برداشت:.. 13

کاشت :.. 14

تاریخ و فواصل کاشت.. 14

کاشت مستقیم :.. 15

کاشت غیر مستقیم :.. 16

تکثیر رویشی :.. 16

داشت.. 17

مراقبت و نگهداری :.. 17

برداشت :.. 18

نیازهای اكولوژیكی.. 20

خواص و کاربرد.. 22

فرآوری.. 24

قسمت دارویی :.. 25

مواد موثره :.. 25

خواص در مانی :.. 25

مواد و عناصر غذایی.. 26

آویشن دارویی.. 30

آویشن در طب نوین.. 32

خواص درمانی آویشن کوهی.. 34

خواص درمانی در طب سنتی.. 34

خواص عصاره آویشن.. 36

اسانس آویشن.. 42

منبع:.. 51

مقدمه

تيموس - نام علمي آويشن – به احتمال زياد از واژه‌اي يوناني به معناي جرات و يا عبارتي كه مفهوم آن پاكيزگي و يا ضدعفوني كردن است، ريشه گرفته است. در عصر شواليه‌گري و سلحشوري بر روي جامه‌ي شواليه‌هاي تصوير آويشن گلدوزي مي‌كرده‌اند، تا در هنگام مسابقات سواري با نيزه به آنها جرات و شهامت ببخشد. دسته‌هايي از آويشن را براي پاكيزگي هواي داخل ساختمان مي‌سوزانده‌اند و تصور مي‌كردند كه به اين ترتيب از بيماري طاعون محفوظ مي‌‌مانند. از اين گياه در مراسم تدفين نيز استفاده مي‌شده است. روزگاري در ولز، آويشن را در قبرستان در كنار گورها مي‌كاشتند و در مراسم تشييع جنازه، اعضاي يك انجمن نيكوكاري در انگلستان. دسته‌هاي آويشن را با خود حمل مي‌كردند .

بر اساس داستاني قديمي و غير قابل باور، كاشتن بستري از آويشن در باغچه‌ي منزل، راه پري‌ها و جن‌ها را به خانه باز مي‌كرده است و اعضاي خانواده مي‌توانستند با چشم خود آنها را ببينند. روغن آويشن كه تيمول ناميده مي‌شود، يك عامل قوي ضد ميكروبي است و به همين سبب، گياه آويشن به عنوان يك گياه ضدعفوني كننده شناخته شده است. چاي آويشن داروي سنتي دردهاي معده و روده مي‌باشد. روغن اين گياه را روزگاري براي دفع انگل‌هاي روده، بخصوص كرم قلابدار، تجويز مي‌كرده‌اند. آويشن همچنين يك داروي ضد گرفتگي عضلات مي‌باشد و از آن براي درمان سوزش گلو، سرفه‌هاي سخت و التهاب نايژه استفاده مي‌شود. محلول شستشوي دهان حاوي آويشن در درمان عفونت لثه مؤثر است. در طول جنگ جهاني اول، روغن آويشن را به عنوان يك ماده‌ي ضد ميكروب، روي پوست مي‌ماليدند .

آويشن به دليل طعم تند و خاصيت ضد ميكروبي‌اش، در تهيه سوسيس و خوراك‌هاي گوشتي مصرف مي‌شود. در كشورهاي فرانسه و يونان و برخي ديگر از كشورها، از اين گياه در تهيه و طبخ غذا استفاده‌هاي فراواني مي‌شود .