هدف از این تحقیق بررسی سرمایه فکری و تفاوت آن با سرمایه انسانی با فرمت docx در قالب 48 صفحه ورد بصورت کامل و جامع و با قابلیت ویرایش می باشد

فهرست مطالب

مقدمه

 2-2 تعریف سرمایه فکری

2-3 تفاوت سرمایه های انسانی با سرمایه فکری

2-3-1 بند اول ـ مقصود از سرمایه‌ی انسانی چیست؟

2-3-2 بند دوم ـ سرمایه‌ی فكری چیست؟

2-4 اجزای سرمایه‌ی فكری

2-5 نظریه‌های موجود در زمینه‌ی اندازه‌گیری سرمایه‌ی فكری

2- 6 روش‌های محاسبه‌ی ارزش سرمایه‌ی فكری

2-7 مزایای مدل پالیك

2-8 توسعه انسانی

2-9 مفهوم توسعه انسانی در رویکرد های متفاوت

2-10  شاخص توسعه‌ی انسانی HDI

2-11پیوند سرمایه فکری و فرآیند توسعه انسانی

2-12 پیشینه تحقیق

2-12-1 مروری بر تاریخچه سرمایه فکری

2-12-2 مروری بر تاریخچه وسیر تحول توسعه انسانی

2-13 توسعه انسانی و حسابداری

2-14 سرمایه فکری و توسعه انسانی

منابع

به دنبال توسعه‌ی سریع فن‌آوری اطلاعات در دهه‌ی 1990، الگوی رشد اقتصادی دچار تغییرات اساسی شد و عامل دانش به عنوان مهم‌ترین سرمایه، جایگزین سرمایه‌های مالی و فیزیكی در اقتصاد جهانی گردید. به بیان دیگر اقتصاد صنعتی با ویژگی تركیب بهینه‌ی عوامل اصلی تولید و ثروت اقتصادی، یعنی دارایی‌های فیزیكی و مشهود مانند زمین، نیروی كار، پول و ماشین‌آلات، جای خود را به اقتصاد دانش‌محور داد كه در آن دانش به عنوان كلیدی‌ترین عامل ایجاد ارزش و قدرت، نقش مؤثری ایفا می‌كند (سپهردوست، 1385).

یكی از ویژگی‌های متمایز اقتصاد مبتنی بر دانش، جریان هنگفت سرمایه‌گذاری در سرمایه‌‌ی انسانی و تكنولوژی اطلاعات و ارتباطات است. اقتصاد مبتنی بر دانش جدید به گونه‌ای بالقوه منابع نامحدودی ارائه می‌كند؛ زیرا ظرفیت انسانی برای ایجاد دانش نامحدود است. دارایی‌های نامشهود و سرمایه‌ی فكری سریعاً مكمل دارایی‌های فیزیكی می‌شوند. سرمایه‌ی فكری یعنی كل موجودی سرمایه یا حق مالكانه‌ی مبتنی بر دانش كه شركت مالك آن است. به بیان دیگر، منظور از سرمایه‌ی فكری، توسعه و بكارگیری منابع دانش در شركت‌ها است (نمازی و ابراهیمی، 1388).

سرمایه‌ی فكری دربرگیرنده‌ی همه‌ی فرایندها و دارایی‌هایی است كه به طور معمول و سنتی در ترازنامه‌ی مالی شركت‌ها منعكس نمی‌شوند و از آن میان فقط یك سری از دارایی‌های نامشهود مانند علائم تجاری، حق امتیازها و مالكیت معنوی در روش‌های حسابداری مدرن مدنظر قرار می‌گیرند. ارزش سرمایه‌ی فكری معمولاً بر حسب تفاوت میان ارزش بازار و ارزش دفتری واحد تجاری بیان می‌شود. كارشناسان امور مالی و مدیریتی به افزایش واگرایی میان ارزش بازار و ارزش دفتری واحدهای تجاری پی برده‌اند. واگرایی میان این دو ارزش به صراحت بیانگر این است كه در تهیه‌ی صورت‌های مالی اساسی و از جمله ترازنامه‌ی برخی از عوامل نامشهود مانند منابع انسانی، تحقیق و توسعه و علائم تجاری مولد ارزش نادیده گرفته می‌شوند (سپهردوست، 1385).