هدف از این تحقیق بررسی سرمایه فکری و سیر تاریخی آن با فرمت docx در قالب 26 صفحه ورد بصورت کامل و جامع و با قابلیت ویرایش می باشد

فهرست مطالب

مقدمه

سرمایه فكــری

سیر تاریخی توسعه مفهوم و کاربرد سرمایه فکری

تعاریف، مفاهیم و ابعاد كلیدی سرمایه فکری

اندازه‌گیری سرمایه فكری: مدلها و روشهای آن

کاربرد سرمایه فکری در سازمانها

دلایل سنجش سرمایه فکری توسط شرکتها

پیشینه

منابع

امروزه همه می‌دانند که اینترنت و شبکه جهان‌گستر وب، پیام‌آور ظهور دوره جدیدی بنام عصر دانش و وداع با عصر صنعتی است. در عصر صنعتی که در دهه 1890 آغاز گردید بر تولید و توزیع انبوه تأکید می‌شد. اما در عصر دانش، آنچه که موجب موفقیت تجارت و صنعت می‌شود، دانش بشر است. این دارایی نامشهود به عنوان سرمایه فکری شناخته می‌شود و گسترش سرمایه فکری، حوزه حیاتی ایجاد منفعت است. نتایج حاصل از بسیاری از تحقیقات درباره نقش و اهمیت سرمایه فكری در رشد و توسعه سازمانها و بعضاً رشد جوامع بشری، بر این نكته تأكید دارد كه هیچ جامعه‌ای توسعه نیافته است، مگر آنكه به توسعه سرمایه فكری خود پرداخته باشد. امروز محققان پی برده‌اند كه سرمایه فكری، عامل باارزش و سرمایه‌ای بی‌پایان در جهت رشد و توسعه سازمانها و كشورها هستند. طوری كه طی نیم قرن گذشته بخش قابل توجهی از پیشرفت كشورهای توسعه یافته مرهون تحول در سرمایه فكری آنها بوده است.

اگر در گذشته كار، سرمایه و زمین عوامل اصلی تولید به حساب می‌آمدند، امروزه تغییرات فناوریها، فاكتورهای نیروی انسانی و افزایش بهره‌وری به عنوان عوامل رشد تلقی می‌شوند. تجارب ارزنده سازمانهای موفق و پیشرو درباره سرمایه فكری، مبین اهمیت سرمایه‌های انسانی شاغل در آن سازمانهاست. آنها عظمت و بزرگی سازمان خود را به اندازه كسانی می‌دانند كه برایشان كار می‌كنند، محور اصلی رشد كسب و كار خود را بر مبنای كاركنان خود بنا نهاده‌اند، انسان را سرچشمه تمامی خلاقیتها، نوآوریها، تواناییها و زیبایی‌ها می‌دانند و معتقدند چنانچه فضا و شرایط برای انسان شاغل در سازمان فراهم شود، تواناییهای او شكوفاتر و متجلی می‌شود این گونه سازمانها كامیابی یا شكست سازمان یا مؤسسه خود را به میزان سرمایه فكری خود نسبت می‌دهند و در نهایت بر این اعتقادند كه اگر سازمانی شایستگی حفظ سرمایه فكری خود را نداشته باشد یا افرادی را برای حفظ ارزشها و برترینهای خود انتخاب نكند، به آرامی به افول كشیده خواهد شد (ابراهیمی و نمازی، 1388).