هدف از این تحقیق بررسی ماهیت مفهوم افشا و محدودیت های آن با فرمت docx در قالب 27 صفحه ورد بصورت کامل و جامع و با قابلیت ویرایش می باشد

فهرست مطالب

2-2- هیئت مدیره

2-2-1- تعریف هیئت مدیره

2-2-2- وظایف هیئت مدیره

2-2-3- تفکیک وظایف اعضای هیئت مدیره

2-3- افشا

2-3-1- ماهیت شفافیت گزارشگری در متون مالی

2-3-2- اهمیت شفافیت و افشای داوطلبانه

2-3-3- هدف افشای اطلاعات مالی

2-3-4- اطلاعات مالی برای چه کسانی افشا میشود؟

2-3-5-  چه میزان اطلاعات مالی لازم است تا افشا شود؟

2-3-6- چه اطلاعاتی باید افشا شود؟

2-3-7-  نقش شفافیت در گزارشگری مالی

2-3-8-  افشای اختیاری در مقابل افشای اجباری

2-3-9-  كیفیت افشا، شفافیت و ویژگیهای كیفی صورتهای مالی

2-3-10-  روشهای افشا

2-3-11-  محدودیت های افشای اطلاعات و افزایش شفافیت

2-3-12-  چرا شركتها دست به افشای داوطلبانه می زنند؟

2-3-13-  مزایای افشا

پیشینه

منابع

گزارش های مالی اساسا برای صاحبان سهام، سایر سرمایه گذاران، اعتباردهندگان و سایر بستانکاران تهیه و ارائه می شود. اما کارکنان، مشتریان، ارگانهای دولتی و سایرین نیز به نحوی استفاده کننده گزارش های مالی  می باشند. تصمیمات سرمایه گذاران اساسا در ارتباط با خرید، فروش یا نگهداری سهام اتخاذ  می‌شود و تصمیم گیری های اعتباردهندگان اساسا به افزایش مدت و میزان اعتبار اعطائی به واحد تجاری مربوط می‌‌گردد. البته صاحبان سهام در مورد ادامه کار، تشویق یا عزل مدیریت و همچنین تصویب یا رد پیشنهادهای ارائه شده در زمینه ایجاد تغییرات عمده در خط مشی واحد تجاری نیز تصمیماتی اتخاذ می‌نمایند. هدف های افشای اطلاعات برای کارکنان، مشتریان و سایرین به طور مشخص تدوین نشده است. اما فرض بر این است که اطلاعات مفید برای سرمایه گذاران و اعتباردهندگان، برای سایرین نیز مفید است. (عالی ور،1365،2)

اگر کسی سهامداران و سایر سرمایه گذاران را به عنوان گروه مناسب در حسابداری تعیین کند، سپس افشا در گزارشات مالی را می توان به عنوان ارائه ی اطلاعات لازم برای عملیاتی مطلوب بازارهای موثر سرمایه تعریف کرد و این بدان معنی است که بایستی اطلاعات کافی ارائه شود تا امکان پیش بینی جریان سود سهام و تغییرات عواید آینده در بازار وجود داشته باشد و تاکید باید بر سرمایه گذاری های پیشرفته و تحلیلگران مالی باشد. به هرحال همه ی سرمایه گذاران به دنبال اطلاعاتی جهت ارزیابی ریسک نسبی شرکت های خود برای کسب سهام مختلف بوده و آن هم به دنبال ترکیبی از سرمایه گذاری که با فواید ریسک سرمایه گذاری مطابقت داشته باشد. اعتباردهندگان در موسسات دولتی معمولا قدرت جمع آوری اطلاعات ممکن مورد نیاز خود را دارند. (کرباسی یزدی،377،1386)