هدف از این تحقیق بررسی هوش هیجانی و دیدگاه های مرتبط با آن با فرمت docx در قالب 35 صفحه ورد بصورت کامل و جامع و با قابلیت ویرایش می باشد

فهرست مطالب

2-1- مقدمه

2-2- هوش

2-2-1- تعریف هوش

2-2-2- انواع هوش

2-3- هوش هیجانی

2-3-1- تعاریف هوش هیجانی

2-3-2- ابعاد هوش هیجانی

2-3-3- دیدگاه‌های هوش هیجانی

2-3-3-1- دیدگاه توانمندی

2-3-3-2- دیدگاه مختلط

2-3-4- مدل‌های هوش هیجانی

2-3-5- اهمیت هوش هیجانی

2-3-6- اهمیت هوش هیجانی در حسابداری

2-3-7- پیشرفت در هوش هیجانی

2-3-8- آموزش حسابداری و هوش هیجانی

2-3-9- رشته‌ی حسابداری و هوش هیجانی

2-3-10- تجربه‌ی کاری و هوش هیجانی

2-3-11- جنسیت و هوش هیجانی و بررسی آن در حرفه حسابداری

2-3-12- سلامت روان و هوش هیجانی

2-4- ‌تحقیق‌های پیشین

منابع

هوش هیجانی نشان‌دهنده توانایی افراد در شناسایی، مدیریت و استفاده از هیجانات در انجام امور است و ضرورت کاربرد آن موید این اصل است که محیط کار صرفا یک محیط منطقی نیست. همچنین در حرفه حسابداری نیز صرفاً عقلانیت عامل اصلی نبوده و هیجانات به عنوان یک عامل موثر در حرفه حسابداری باید مدنظر قرار گیرد. دراین فصل یک چارچوب منسجم در خصوص ادبیات موضوع ارائه می‌شود، تا درک جامعی از موضوع مورد مطالعه به دست آید. بدین‌منظور ابتدا در بخش اول مهم‌ترین موضوع‌های قابل توجه در حیطه هوش هیجانی، ابعاد و مولفه‌های هوش هیجانی، مدل‌ها و اهمیت هوش هیجانی تشریح شده و در نهایت با بیان مهم‌ترین بخش از این فصل، گزارشی از پژوهش‌های خارجی و داخلی انجام شده در حیطه موضوع پژوهش ارائه خواهد شد.

پس از گذشت سال‌ها از سلطه هوش عقلانی بر جوانب مختلف زندگی، اکنون از اهمیت آن به عنوان تنها عامل موفقیت کاسته شده است. مفهوم هوش ممکن است در نزد افراد مختلف معانی متفاوتی داشته باشد، با این حال وقتی صحبت از هوش به میان می آید، بلافاصله نوعی توانایی ذهنی درباره انسان تداعی می‌شود. در گذشته موفقیت تماماً به  هوش عقلانی نسبت داده می‌شد اما اکنون می‌دانیم بهره هوشی بالا به تنهایی ارزش قلمداد نمی شود؛ چرا که تنها 20 % از موفقیت را در بر می‌گیرد حال آن که 80 % از موفقیت به هوش هیجانی و  سایر اجزای هوش نسبت داده شده است (گلمن، 2002). در واقع توانایی احساسی فرد، نه تنها مهمتر از توانایی ذهنی او است، بلکه نقش بسزایی نیز در موفقیت، کار، روابط با دیگران و حتی سلامت جسمی فرد دارد (ناچیاپان و همکاران، 2014).