هدف از این تحقیق بررسی فرصت های رشد و سرمایه گذاری با فرمت docx در قالب 24 صفحه ورد بصورت کامل و جامع و با قابلیت ویرایش می باشد

فهرست مطالب

2-3. فرصت های رشد

2-3-1. نظریه منابع مالی داخلی

2-3-2. عدم تقارن اطلاعاتی و عدم استفاده مناسب از فرصت های سرمایه گذاری

2-4. پیشینه پژوهش

منابع

مایرز مفهوم فرصت‌های رشد را ارزش فعلی گزینه‌های (آپشن‌ها) پیش روی شرکت برای سرمایه‌گذاری‌های آتی می‌داند (مایرز، 1977). در ادبیات مالی، وجود فرصت‌های سرمایه‌گذاری به عنوان معیاری برای رشد شرکت تلقی می‌شود. هر چه میزان فرصت‌های سرمایه‌گذاری بیشتر باشد رشد آن نیز افزایش خواهد یافت. فرصت‌های رشد به عوامل خاص واحد تجاری از قبیل دارایی‌های فیزیکی، منابع انسانی، صنعت و عوامل کلان اقتصادی بستگی دارد و می‌تواند در برگیرنده پروژه‌هایی باشد که در نهایت، سرمایه‌گذاری در آنها رشد واحد تجاری را رقم زند (تسوئی و گول، 2000). کالاپور و نرومبلی، پس از بررسی معیارهای مذکور به این نتیجه رسیدند که معیار الف در مقایسه با سایر معیارها از ضریب همبستگی بیشتری با رشد واحد تجاری برخوردار است (کالاپور و نرومبلی، 1999). با این وجود، Q توبین (نسبت ارزش بازار دارایی‌ها به هزینه‌های جایگزین جاری ناشی از این دارایی‌ها) یکی از روش‌های استانداردی است که در سطح گسترده‌ای در ادبیات، برای اندازه‌گیری فرصت‌های رشد مورد استفاده قرار گرفته است (ریچاردسون، 2006).

در رابطه با نسبت Q توبین، در سال 1969 یک اقتصاددان به نام جیمز توبین به منظور ارزیابی پروژه‌های سرمایه‌گذاری از نسبت ارزش بازار شرکت به ارزش دفتری دارایی‌های شرکت استفاده نمود،که این نسبت به شاخص Q توبین شهرت یافت. هدف وی، برقراری رابطه علت و معلولی بین شاخص Q توبین و میزان سرمایه‌گذاری انجام شده توسط شرکت بود. بطوریکه اگر شاخص Q توبین محاسبه شده برای شرکت بزرگ‌تر از یک باشد، شرکت انگیزه زیادی برای سرمایه‌گذاری و رشد دارد و اگر نسبت Q توبین کوچک‌تر از یک باشد، نشان‌دهنده آن است که شرکت وضعیت مطلوبی ندارد و سرمایه‌گذاری در آن متوقف خواهد شد.