پرخاشگری وسیله
ای رفتاری است که فرد به وسیله آن خواستار به دست آوردن هدفی دیگر است
و ابداً قصد حمله به دیگران یا اذیت کردن آنها را ندارد. البته در این میان
ممکن است لطمه ای نیز به کسی وارد شود. مثلاً کودکی بزهکار کیف‌خانمی را می
رباید تا به این وسیله مورد تشویق و تأیید گروه همسالان قرار گیرد ممکن
است پرخاشگری جنبه انتقام گیری نیز داشته باشد. یعنی کودکی که مورد اذیت
و آزار قرار گرفته و نتوانسته خشم خود را ابراز کند، اکنون با پرخاشگری به
کاهش اضطراب خود می پردازد. در این جا پرخاشگری وسیله ای است که کودک با
توسل به آن می خواهد به هدف خود یعنی کاهش اضطراب دست یابد.
آموزش و پرورش جدید
صحنه ای از یادگیری های متقابل از همه رسانه ها، افراد و تأثیرات فرهنگی همه جوامع
است. خیلی از دانش آموزان از کوچک ترین وقایع جهان و محیط قبل از معلمان و مدیران
خود آگاه می شوند و انتظارات خاصی از آن ها دارند. در چنین شرایطی، تغییر و اصلاح
رفتار تابع درک عمیق علل رفتار است. به همین دلیل برای برقراری انضباط و اصلاح
رفتار باید معلمان و مدیران اصول رفتار شناسی و برقراری انضباط را درک و نگرش های
درست و عالمانه ای نسبت به آن داشته باشند تا در کارهای پرورشی خود موفق باشند.
اینجانب زهره
محجوبی در گزارش تخصصی فوق تلاش نموده ام
تا از پرخاشگری دانش آموزم حسین جلوگیری کرده و راهکار های آن را در اختیار همکاران گرامی قرار
دهم.