اسراف نکردن یک موضوع بسیار جامع می باشد که تمام ابعاد جامعه را شامل می شود. از نظر جامعه شناسی کار اصلی آموزش و پرورش در بحث اسراف نکردن،فرهنگ سازی و آموزش درست مصرف کردن به معلمان ، دانش آموزان و اولیای آن ها است.
اگر ما راههای درست مصرف کردن رابدانیم و بدان ها عمل کنیم مطمئنأ هیچ گاه با کمبود مواجه نمی شویم،اگر مردم کشورمان هم کاری کنند وهمه با هم در این جهت گام بردارند حتمأ موفق می شوند .همیشه به یاد داشته باشیم که اسراف نکنیم زیراخداوند نیز در قرآن مجید فرموده است:«ان الله لا یحب المسرفین» بنابراین ما نباید درمصرف نعمت های الهی زیاده روی کنیم بلکه باید برای آن الگو داشته باشیم. در این جهان خداوند نعمت هایش را درسرتا سر گیتی گسترانیده از خاک وآب و باد وباران و برف و...گرفته تا جنگل های وسیع ودرختان سرسبز و میوه های رنگارنگ که همه در تمام جهان و در هر کشوری وجود دارند. خداوند با تمام عظمت خود همه ی این نعمت ها را بدون هیچ چشم داشتی در اختیار ما قرار داده اما آیا واقعأ ما آن طور که شایسته است از این نعمت ها استفاده می کنیم؟و قدر آنان را می دانیم؟ قدر آب را که مایه ی حیات است چیزی که اگر نباشد دیگر من وشمایی وجود نداریم،قدر هوای پاکی که هر روز صبح با کشیدن یک نفس عمیق چنان روح تازه ای در وجودمان دمیده می شود و قابل توصیف نیست را می دانیم؟ چون مبنای کار در آموزش و پرورش بر اساس فرهنگ سازی و آموزش می باشد .و با این روش می توان نگرش افراد را تغییر داد لذا وقتی نگرش افراد نسبت به مصرف کردن تغییر یافت و اصلاح شد منجر به تغییر رفتار آن ها می شود. بنا بر این اینجانب در این تجربه و ابتکار تصمیم دارم به بررسی روش ها و راهکار هایی در جهت فرهنگ سازی جلوگیری از اسراف در امور آموزشی  بپردازم. امید است پژوهش فوق مورد قبول اصحاب علم و دانش قرار بگیرد.