تربیت
فرزند با همۀ سادگی و طبیعی بودن از کارهای دشوارومسؤلیت های سخت وسنگین است.
تا روزی که طفل خرد سال و در آغوش مادر است
نگهداری او برای والدین یک مشکل است، روزی که به راه می افتد این دشواری به گونه
ای دیگر رخ می نمایدوزمانی که به مدرسه وکلاس درس وارد می شود وآغاز فراگیری علم و
دانش های گونا گون می رسد ،این سختی دو چندان می شود.
همهً آنهایی که به مدرسه میروند به یک میزان
توفیق پیشرفت ندارندوهمۀ آ نان که در سایۀ لطف و عنایت و زحمت والدین و مربیان
قرار می گیرند، به یک درجه رشد نمی کنند.برای عده ای مسألۀ افت تحصیلی پیش می آید که
علت آن خواه موجه ویا غیرموجه برای والدین و مربیان مشکل آفرین است وطبیعی است که
باید در این مورد تدابیر خاصی اندیشیده ومشکل بر طرف شود.اساس این پژوهش دانش آموزانی را در بر می
گیرد که دلیل عقب ماندگی درسی آن ها ذهنی
وارثی نبوده ، بلکه در عین داشتن هوش و استعداد کافی از دروس و برنامه های تحصیلی
عقب مانده اند و نمی توانند همگام با دیگر دانش آموزان پیش بروند ودر به دست آوردن
موفقیت های تحصیلی دشواری هایی برای خود و دیگران می آفرینند.
به کار گیری روش
های متعدد وابتکاری می تواند با توجه به موقعیت های مختلف زمانی ومکانی نقش مهمی
در پیشرفت دانش آموزان داشته با شد و آینده ی تاریک وبی روح آنان را به دنیایی
روشن وزیبا تبدیل نماید.