یکی از نظامهایی که برنامه ریزی در آن از اهمیت دو چندانی برخوردار است، آموزش و پرورش است. در این نظام پیچیده، وسیع و متعالی صرفا تعیین هدف کافی نیست بلکه باید شیوه های رسیدن به هدف نیز در نظر گرفته شودکه به این شیوه ها برنامه ریزی بر همین اساس آموزش و پرورش خلاق، بارور و سازند ه گویند امری حیاتی است. ولی تامین آن برای همه مردم بسیار دشوار و نیازمند منابع مادی و انسانی عظیم، راهبردها و تدابیر منطقی و کوششهای پیگیر وسیع است و اگر برنامه ریزی آموزشی منطقی و واقع بینانه نباشد، نه تنها به نتایج مطلوب نمیرسد، چه بسا ممکن است زیانهای غیر قابل جبرانی را هم به بار میآورد   مدارس در آموزش و پرورش زیر بنای اصلی و آینده اجتماعی کشورند و نمی توان آنها را بصورت تصادفی اداره کرد. فراهم آوردن فرصتهای مساوی آموزشی و پرورشی در سطح مدارس و برای تمام دانش آموزان با هدف افزایش کارآیی و بهرهوری دانش آموزان و منابع انسانی مدارس، رشد ابعاد مختلف یادگیرندگان در حیطه مهارتها، دانشها و ... امری ضروری است. اهمیت برنامهریزی در مدارس وقتی بیشتر خودنمائی میکند که اولیاء، دانش آموزانشان را با انتظارات ویژه به واحد آموزشی میفرستند و می خواهند استعدادهایشان با برنامه هائی که در مدرسه اجرا میشوند، شکوفا شده و سطح عملکردی فرزندانشان در حوزه های مختلف ارتقاء یابد.