امروزه مهمترين دغدغه‌ نظام آموزشی و پرورشی يك كشور، ايجاد بستری مناسب جهت رشد و تعالی سرمايه‌های فكری در جامعه‌ی ‏اطلاعاتی و دانايی ‌محور می باشد. برای آنكه همه‌ گروه‌های اجتماعی قادر باشند به طور مؤثّر در چنين جامعه‌ای مشاركت داشته باشند، ‏بايد يادگيری پيوسته، خلاقيت، نوآوری و نيز مشاركت فعال و سازنده‌‌ اجتماعی را بياموزند. تحقّق اين امر مستلزم تعريف مجدد و نوينی از ‏نقش و كاركرد مدارس به عنوان اصلی ‌ترين نهادهای آموزشی در جامعه می ‌باشد.‏ امروزه نظام آموزشی كشور به مدرسه‌ا‌ی نياز دارد كه با بهره‌گيری از فناوری‌ اطلاعات و ارتباطات، امکان يادگيری پيوسته را فراهم ‏نموده و فرصت‌های نوينی را در اختيار افراد برای تجربه‌ی زندگی در جامعه‌ اطلاعاتی قرار ‌دهد، به گونه‌ای كه اين فناوريی نه به عنوان ابزار، ‏بلکه در قالب زیرساخت توانمند‌ساز برای تعليم و آموزش حرفه‌ای محسوب ‌‌شود.‏ به كارگيری گسترده‌ی فناوری‌ اطلاعات و ارتباطات در فرايند آموزش و پرورش، همزمان با تحوّل در رويكردهای آموزشی درجهان، زمينه‌‌ی شكل‌گيری مدارس هوشمند ‏را فراهم آورده است. اين مدارس از جمله نيازمندی‌های كليدی جوامع دانش‌بنيان می‎‎باشند و رويكردهای توسعه‌ی مهارت‌های دانشی و ‏كارآفرينی دانش‌آموزان را دنبال می ‌نمايند. در اين مدارس‌، فرايندهای یاددهی - يادگيری تقويت شده و محيط تعاملی يكپارچه برای ارتقای ‏مهارت‌های كليدی دانش‌آموزان با تكيه بر فعاليت‌های گروهی، در عصر دانايی محور فراهم می ‌شود. با توجه به اهمیت این موضوع در گزارش تخصصی حاضر به مطالعه و بررسی تاثیر برد هوشمند و محتوا سازی در  کلاس درس و تعمیق و سرعت یادگیری دانش آموزان پایه اول و علاقه مند شدن آنها به درس و مدرسه پرداخته شده است.