امانت به معنای حفظ حقوق مالی و غیرمالی دیگرران، از اصرول اخلاقری اسرت . ایرن فضیلت به منش و حالتی گفته می شود که انسان را بر می انگیزانرد ترا بره حفرظ حقروق دیگران اقدام کرده و از زیان و آسیب رسانی به آن باز دارد . شخص امین کسی است کره این توان و ظرفیت را یافته تا از درون به مهار نفس خود اقدام کررده و در حفرظ حقروق مادی و معنوی دیگران بکوشد و در نبود آنان از حقشران دفراع نمایرد .بررای بیران ایرن فضلیت و منش اخلاقی، در قرآن کریم، واژه امانت آمده است. این واژه، ضد واژه خیانرت است که نوعی تجاوز و تعدی به حقوق دیگران در آن به خوبی نمایان اسرت . واژه امانرت که از امن گرفته شده به معنای آرامش و سکون و از میان بردن هراس و ترس در دیگری است. بنابراین شخص امین کسری اسرت کره آرامرش و امنیرت را بره شرخص و جامعره    می بخشد و ترس و هراس را از آن دو می زداید   منصوری ، 3142 . از آن جایی که امانت داری به عنوان فضریلت انسرانی و مرنش اجتمراعی و هنجراری پسندیده مورد تأکید است، خلاف آن یعنی خیانرت در امانرت از امرور ناپسرند و مرذموم شمرده شده و از سوی خداوند به شدت به عنوان عملی منکر محکوم شده است. کسرانی که در قرآن به عنوان خیانت در امانت معرفی شده اند، افرادی از امت های پیشین هستند که به جهت همین اعمال فاسقانه از سوی خداوند مورد تهدید عذاب های سخت در دوزخ قرار گرفته اند. برخی از اهل کتاب از یهودیان به عنوان خیانت کننردگان در امانرت مرورد سرزنش قرار گرفته و درباره آنان گزارش می شود که آنان از نظر تربیت و آموزش چنران افرادی هستند که اگر یك دینار به ایشان به امانت بگذاری باز نمی گردانند