نظام آموزشي در فرايند تكامل جوامع، دچار تحول شده و به نسبت پيچيدگي‌هاي زندگي مدرن امروزي، برنامه‌هاي تازه‌اي را براي هماهنگي بيشتر پذيرفته و دنبال مي‌كند. اگر روزگاري نشاني از تحولات نوين آموزشي و ابزارهاي لازم براي رسيدن به اين تحولات در مدارس مشاهده نمي‌شد، اكنون همه چيز با آن روزها فرق كرده است. روي آوردن به سمت استفاده از شيوه‌هاي تازه، حداقل در مدارس شهرهاي بزرگ امري قابل مشاهده است كه راه خود را به مدارس باز كرده و آرام آرام جدي‌تر از گذشته مورد توجه قرار مي‌گيرد. امروزه تئوري‌هايي همچون «مدرسه بدون كيف» در جوامع توسعه يافته مطرح است كه به تفكيك نقش مدرسه و خانواده تاكيد دارد. در اين شيوه آموزش، دانش‌آموزان با خود كيف نمي‌برند و تكاليف خود را به خانه بر نمي‌گردانند.

مدرسه بدون كيف يكي از مفاهيمي است كه در كشورهاي توسعه يافته به عنوان راهبردي آموزشي در حال اجراست و نيز كشورهايي كه طي سالهاي اخير چرخش چرخ‌هاي توسعه دانش مضاعف بخشيده‌اند، اين سياست كلان آموزشي را با جديت دنبال مي‌كنند تا آنجا كه اكنون كشوري مانند تركيه مدرسه بدون كيف را ضميمه اين سياست آموزشي خود كرده است. در رشد و توسعه كشور نقش آموزش به ويژه آموزش ابتدايي بسيار مهم مي‌باشد و مي‌بايست جدي گرفته شود و براي امر مزبور مسولان و معلمان دلسوز و آگاه به صورت تخصصي تربيت شوند. در اين راستا بايد فضاي آموزشي زيبا براي اين مدارس طراحي كرد و مديريت آنها را به افراد آگاه و باتجربه سپرد.

اکثر اولیا نمی‌توانند در منزل با روشهای جدید تحصیلی به فرزندان خود آموزش دهند و مدرسه بدون کیف این امکان را پدید آورده است که دانش‌آموز در مدرسه با نظارت مربی و معلم خود به یادگیری و تمرین دروس بپردازد. البته خانواده‌ها می‌توانند در منزل با دانش‌آموز خود تمرین کنند ولی برای این کار اجباری وجود ندارد.