جسم فرو پوش چو دور در صدف تا نشوی تیر نگه را هدف اسلام به عنوان آیینی الهی در تعالیم خود توجه همه جانبه ای به تمام جهات زندگی بشر داشته و در هر حکمش، به همه جنبه ها توجه کرده است. برای مثال در قانون پوشش، هم به حقوق عمومی زنان به عنوان نیمی از پیکره جامعه و هم به حقوق عمومی خانواده به عنوان واحدی اجتماعی و هم به نسل آینده به عنوان گروهی که پایه های سعادت مادی و معنوی آنان در گرو نوع روابط اجتماعی امروز است، توجه شده است. لزوم پوشش زن در برابر مرد نامحرم، یکی از مسائل مهم اسلامی است که در قرآن کریم به آن تصریح شده و همه فقهای اسلامی، در واجب بودن آن اتفاق نظر دارند. بنابراین در اصل مطلب از جنبه اسلامی تردیدی نیست. حجاب زن از آن نظر اهمیت دارد که نه تنها حافظ اخلاق و عفت در سطح جامعه است، بلکه وجود چنین حکمی در اسلام، نوعی بزرگداشت زن مسلمان و محفوظ نگهداشتن وی از نگاه های مردان است. پس از نظر اسلام، حجاب و حفظ حریم زن، یکی از حقوق زنان مسلمان است که هم خود باید آن را رعایت کنند و هم مردان باید به آن احترام بگذارند و اگر زنان غیرمسلمان این احترام را برای خود حفظ نکنند، مردان در مورد حفظ احترام آنان لیسَ « : وظیفه ای ندارند؛ چنان که در روایتی از رسول خدا  ص   نقل شده که فرمودند مستدرک الوسایل،ج،   » لِنساء اهلِ الذمّهِ حُرمهً لا بأْسَ بالنّظرِ الیهِنَّ ما لم یتعمّدْ ذلکَ 14 ، ص 277   . یعنی زنان غیرمسلمان چون در حریم دین داری و ایمان نیستند، نگاه کردن به آن ها تا وقتی به قصد لذت بردن نباشد، اشکال ندارد.

بنابراین، اسلام با طرح پوشش زن، در حقیقت جواز حضور او را در اجتماع رقم زده است و با دستورات حکیمانه و راه گشایی که در چگونگی منش و روش او ارائه داده از یک سو به ارزش و حرمت زن توجه نموده و این نیروی عظیم را از تباه شدن و در گوشه ای بی هدف ماندن نجات داده و از سوی دیگر جلوی فسادانگیزی و ناهنجاری های ناشی از اختلاط نامطلوب مرد و زن را گرفته است و در این میان اگر همه افراد جامعه در مقابل سلامت نفسانی خویش مسئول اند، مسئولیت مهم تر در این باره بر دوش زنان قرار دارد. پس یکی از مهم ترین دلایل پوشش زن در اسلام، جلوگیری از شیوع فحشا و فساد در جامعه و کنترل غریزه شهوت آدمی است.