همانطور که می دانیم امکانات و تجهیزات هنرستان‌ها فرسوده و از رده خارج است و حتی پاسخگوی نیاز جمعیت کنونی هنرجویان هنرستان‌ها هم نیست و بسنده کردن به آمارها، فریبی بیش نیست و اعلام اینکه ، ساخت و تجهیز هنرستان‌ها و ایجاد هنرستان‌ها در دستور کار قرار دارد، گره‌گشای کار نخواهد بود.

جذب هنرجو در هنرستان‌ها بدون توجه به نیازهای اولیه هنرجویان کاری نسنجیده‌ است که موجب دلسردی هنرجویان خواهد شد. برای مثال، هنرستانی که در دهه70برای چند رشته خاص و معدودی هنرجو تأسیس شده، اکنون تجهیزات آن فرسوده است و باید به‌روز شود؛ زیرا پس از ساخت و تجهیز اولیه و تحویل آموزشگاه از سوی سازمان نوسازی مدارس کشور به آموزش و پرورش، سازمانی که متولی این کار باشد، وجود ندارد.

فراموش نکرده‌ایم که وعده‌های بسیاری برای تجهیز هنرستان‌ها داده و همایش‌هایی نیز برگزار شده که حاصل آن برای هنرستانی‌ها وضعیت نابسامان کنونی است.

رویکرد توسعه‌ فنی و حرفه‌ای فقط با حرف امکان‌پذیر نیست بلکه مقرر است که این موضوع با جدیت بررسی شود. به هر روی مسئولان وزارت آموزش و پرورش برای رسیدن به هدف  مشترک می بایست تدبیری بیندیشند. نمونه افزایش آمار هنرجویان هنرستان‌هاست که ابتدا به هر طریق ممکن، حتی فرستادن قبولی‌های شهریور سال اول دبیرستان به هنرستان‌ها، دانش‌آموزان تشویق می‌شوند به هنرستان‌ها بروند و بعد که بحث کیفیت مطرح می‌شود ابراز نگرانی می‌کنند. آیا تدبیر و اندیشه در برنامه‌ریزی‌های مسئولان وزارت آموزش و پرورش جایگاهی دارد؟ یا ‌اینکه هدف وسیله را توجیه می‌کند؟

اینجانب … تصمیم گرفتم با توجه به اینکه وسایل کارگاه ها و سایت هنرستان محدود است و تهیه دوباره آنها کاری بس دشوار است که نیازمند بودجه زیادی است. دانش آموزان را ملزم به نگهداری از وسایل و امکانات کارگاه و سایت نمایم. تا در سال های بعد دچار کمبود امکانات نشویم.