بسیاری  از دانش آموزان به درس ادبیات علاقه  نشان  نمی دهند  و در برنامه ریزی  خود  جایی  برای  ادبیات در نظر نمی گیرند. بدین جهت  معلم  را به اهداف مورد نظر نمی رسانند. بسیاری از اولیا  نیز با  فرزندان خود دراین زمینه هم فکری  دارند .  در بسیاری از مواقع  مشاهده می کنیم  که  بی علاقه بودن  یادگیرندگان  به موضوعی خاص ،  ناشی از علاقه مند نبودن  والدین و مربیان آن هاست.  که  این امر علت های  مختلفی  دارد که  باید مورد بررسی قرار گیرد . شاید یکی از علت ها این باشد، که در مدارس به  این  درس اهمیت  داده نمی شود و تصور می کنند  چون  فارسی  زبان رایج  است، هر کس  بدون کم ترین  اطلاعات  می تواند  از عهده ی  تدریس  برآید در صورتی  که  این   تصور  نادرستی  است ، چون  زبان ،  مهم ترین  ابزار انسان  برای  تفکر ، سخن گفتن،گوش دادن،  خواندن  و نوشتن  است  به همین جهت  از درس های  دیگر  مهم تر و شایسته ی توجه  بیش تری است  که  اگر به  آن توجه  نشود  به  طور غیر مستقیم  به  کار معلمان  دروس  دیگر هم  لطمه  وارد می کند، زبان  و ادب  فارسی  ، پلی است برای انتقال  فرهنگ  از نسل های گذشته  به  امروز و از امروز به  آینده .ادبیات ،  هنر آفرینندگی  است  و  به  آثار با ارزشی  که  بر گرفته  از اندیشه  و خیال  باشد اطلاق می شود  و  به خاطر  بیان  ارزش‌های  اجتماعی  و انسانی،  برای  کلّ  جامعه  ی بشری،  مفید  بوده است .

بنده به عنوان  آموزگار  کلاس پنجم برای علاقه مند نمودن دانش آموزان کلاسم به درس ادبیات فارسی سعی نموده ام که از روش سخنرانی ومتکلم وحده بودن در کلاس خارج شده واز وسایل کمک آموزشی  وتدوین مطالب ادبیات فارسی  به صورت پاورپوینت  و فیلم آموزشی و انواع روش های مشارکتی استفاده نموده وکلاسی فعال وبا نشاط داشته باشم و  با تکالیف متنوع در درس فارسی پنجم دانش آموزان را علاقمند به نوشتن و پرسش جهت یادگیری معنی لغات کنم.