بنابراین، هیچ تحولی بدون تحول مدیریتی امکان پذیر نیست.با نگاهی گذرا به عنوان مؤثر در رشد و پیشرفت کشورهای توسعه یافته آشکار می سازد که این قبیل کشورها، آموزش و پرورش را در رأس همه ی مسائل قرار داده اند و با همین منطق « مدیریت آموزشی» نیز جایگاه و            نقش ویژه ای در بهسازی و توسعه جامعه دارد.

بنابراین، مدیریت در سازمان های آموزشی از اهمیتی ویژه و نقش راهبردی برخوردار است         زیرا علاوه بر حیاتی بودن آن تمام اهداف و عوامل این سازمان « انسانی» هستند.نقش و رسالت  آنها از یک سو تبدیل انسانهای خام به انسانهای صنعتگر، خلاق، خودآگاه و رشد یافته و از سوی دیگر تأمین نیازهای نیروی انسانی در بخش فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی است.

هیچ نظامی آموزشی نمی تواند بدون داشتن مدیران شایسته، مدبّر و اندیشمند به اهداف خود برسد. نظامی که باعث نظم و ترتیب خود و دیگران شود. به منظور غلبه بر شرایط نامطمئن و پیچیده تنها راهی که پیش روی مدیران قرار دارد « تواناسازی کارکنان » از طریق کسب و دانش و مهارتی است که به سرعت کهنه و منسوخ می شود.