اهميت وضرورت فعاليت هاي مكمل وفوق برنامه درمدارس رابايددرنقش آن درجهت اصلاح يارفع نواقص ونارسايي هاي نظام تربيتي دانست.فعاليت هاي مكمل وفوق برنامه مرزهاي يادگيري راگسترش داده بالحاظ رويكردهايي چون يادگيري درخانواده وجامعه ونيزتوسعه مهارت هاي زندگي ، يادگيري وآموزش راتحت تاثيرقرارداده است.اين فعاليت ها دانش آموزان رابه عنوان يك محقق به كنكاش وكشف مفاهيم سوق داده وكاستي هاي موجود را جبران نموده وموجب تقويت تفكروتعقل آنان       مي گردد. همين طورموجب مي شوندآموزش ازانتقال صرف ويكسويه اطلاعات ازمعلمان به دانش آموزان خارج شده ودانش آموزان رابه فضايي علمي وتحقيقي رهنمون گشته وشادابي رابه مدرسه ارمغان آورند و نيزرابطه اي دوستانه وصميمانه بين شاگردومعلم ايجادنمايند. فعاليت هاي مكمل وفوق برنامه به پرورش روحيه اعتمادبه نفس ، هم زيستي ، تحمل آراي ديگران ، سعه صدروسلامت جسمي ورواني دانش آموزمي انجامد.

 در سال تحصیلی 1396 – 1395 به عنوان مدیر  مدرسه ، متوجه شدم که دانش آموزانم هیچ رغبتی به شرکت در فعالیت های فوق برنامه از خود نشان نمی دادند . آنهادر صورت تشکیل کلاس های فوق برنامه به هر بهانه ممکن از آن فرار کرده و یا حاضر به شرکت نمی شدند و فقط تمایل به بازی داشتند. این موضوع را با مربی پرورشی مدرسه و همچنین در جلسه شورای معلمان مطرح نمودم که آنها نیز به این بی علاقگی دانش آموزان اظهار نمودند در نتیجه این سوال در ذهنم مطرح شد که چگونه می توانم این بی علاقگی دانش آموزانم به شرکت در فعالیت های مکمل و فوق برنامه را حل نمایم؟ بنده بعد از جمع آوری اطلاعات و مشورت با همکاران راهکارهایی همچون انتخاب مناسب زمان فوق برنامه ها ،استفاده از روش های متنوع تدریس توسط معلمان ، پیگیری والدین توانستم دانش اموزان را به فعالیت ها وکلاس های فوق برنامه ومکمل علاقمند کنم .