در مدارس استرالیا بچه ها از کوچکترین کلاس ممکن، یعنی Prep شروع میکنند. این یکی از مقاطع گیج کننده برای ایرانی هاست. در استرالیا بچه ها مدرسه رو از این مقطع شروع می کنند و در سال بعدش به کلاس اول می روند. چیزی معادل آمادگی در ایران است، منتها جزیی از مدرسه است نه مهدهای کودک. شرکت کردن بچه ها در این دوره اجباری است.توی این مقطع اغلب فعالیت‌های بچه بر اساس بازی و نقاشی هست. چیزهایی رو بهشون یاد می دهند که در ایران معمولا وظیفه خانواده ها است. ولی نظام آموزشی اینجا اینها رو تو مدرسه یاد می دهد که اگه خانواده ای کوتاهی کرد و چیزی رو نگفت، بچه در مدرسه یاد بگیرد و هماهنگ با جامعه شود. همچنین در مدارس استرالیا بچه ها وظیفه دارند که وقتی بازی کردن، اسباب بازی هاشون رو جمع کنن و این جزیی از مسئولیت پذیری است، موقع حرف زدن بقیه برای اظهار نظر دست بالا بگیرن و اجازه بگیرن، که این احترام است و موقع بازی اسباب بازی هاشون رو با هم تقسیم کنند که این انعطاف پذیری است. حالا فرض کنید که توی هر فعالیت دیگه روزانه در طول ۶ ساعت این کلمات و مفاهیم تکرار بشود و این اتفاق در طول ۷ سال دوره ابتدایی ادامه داشته باشد. نتیجه مشخص است.
برچسب ها:
بررسی آموزش استرالیا