چکیده
لالایی ها، یکی از قدیمی ترین، مرسوم ترین و زیباترین ترانه های عامیانه هستند که برای خواباندن و گاهی نوازش کردن کودکان، به وسیله مادران و دایه گان خوانده میشود. هدف اصلی مقاله ی حاضر بررسی مفاهیم مورد استفاده در لالایی مادران شیرازی با استفاده از تکنیک تحلیل محتواست. یافته های تحقیق نشان میدهد با بررسی مفاهیم این لالایی ها، مضمون های مختلف اجتماعی، مذهبی، فرهنگی و... مشاهده شدند که نشان از تاثیر فرهنگ جامعه بر تراوشات ذهنی سرایندگان این لالایی ها دارد. در واقع، این ترانه ها انعکاس مسایلی بود که ذهن زنان با آنها درگیر بوده است. به عبارت دیگر لالاییها فرصتی برای زنان فراهم میکرد که به طور غیر مستقیم در حضور دیگران، خواسته های خود را آشکار کنند. لالایی ها با زندگی تمام مادران جهان آمیخته شده اند. کشف کردن معانی و جستجو در لا به لای هر بیت از آن ها، باعث هرچه بیشتر خو گرفتن با فرهنگ اصیل عامیانه می شود. لالایی ها نوعی قدیمی از ادبیات عامیانه هستند که اقوام مختلف ایرانی از آن بهره‌مند اند. در این تحقیق به مقایسه و بررسی 5 لالایی پرداخته شده است. لالایی های آذری، کردی، ترکی، گیلکی و شیرازی. این لالایی ها از نظر درون مایه و ساختار باهم مقایسه شدند. درون مایه بیشتر لالایی ها توصیف عشق مادر به فرزند و دلتنگی است. از نظر ساختار بیشتر لالایی ها نشان دهنده تقابل فرد با فرد است.
برچسب ها:
لالایی شهر های مختلف ایران