بعد از انقلاب صنعتی رشد فزاينده و روز افزون تکنولوژی توليد و ساخت در کشورهای پيشرفته صنعتی و نيز مشکلات عديده ناشی از اين تغييرات، ضرورت ايجاد واحد مستقلی که بتواند ميزان خطرات و صدمات شغلی را به حداقل برساند، بيش از پيش احساس گرديد و رشته جديدی به نام بهداشت حرفه ای را بوجود آورد.

بهداشت حرفه ای يکی از رشته های گوناگون علوم بهداشتی است که در زمينه مسايل ايمنی، بهداشت و کنترل عوامل زيان آور محيط کار فعاليت می نمايد. امروزه در بسياری از صنايع بزرگ توليدی، واحد ايمنی و بهداشت صنعتی با يک تيم کامل متشکل از مهندس ايمنی و مهندس بهداشت صنعتی، متخصص روانشناسی کار، متخصص آمار، پرستار حرفه ای، پزشک طب کار و غيره ايجاد گرديده و فعاليت های چشمگيری دربرداشته است و از اين جهت از جايگاه ويژه ای در اينگونه صنايع برخوردار است. ولی در کشورهای توسعه نيافته اين رشته هنوز به طور جدی و موثر جايگاه واقعی خود را در مراکز توليدی پيدا ننموده و از اين حيث با مشکلات بسياری مواجه می باشد. از مشکلات مذکور می توان به عدم شناخت صحيح و کافی از زمينه فعاليت ها و حوزه عملياتی بهداشت حرفه ای اشاره نمود که غالبا آن را واحدی جهت نظارت بر امور بهداشت فردی يا عمومی و در نهايت انجام يک سری امور بهداری تصور می کنند.