در مباحث يادگيري از راه چند رسانه ايهاي جديد، يك سلسله بحثهاي فرعي به ميان مي آيد . قبل از همه، بحث قديمي يادگيري به كمك كامپيوتر و شاخه هاي مربوط به آن مطرح مي شود. ابداع فناوري« فرامتن» كه بطور گسترده اي در دسترس همه قرار گرفت ، به چالشي دامن زد كه بر شالوده فناوري جديدي كه«نظامهاي مرورگر انعطاف پذير كاربر محور» را پشتيباني مي كرد، متكي بود و همين جريان اندكي بعد به حوزه فناوري چند رسانه ايها پيوست.

فراواني و تنوع ابزارها و موادي كه در اختيار طراحان آموزشي بود به سرعت دگرگون شد. اين تحولات، خود بخشي از انقلاب گسترده تري بود و تحول در شكل فرهنگ و ارتباطات جامعه را نويد مي داد. نوشته حاضر بر سير تحولاتي كه در مباحث مربوط به طراحي محيطهاي يادگيري تعاملي رخ داده مي پردازد و اثر اين تحولات را بر نظامهاي يادگيري بررسي مي كند .

آموزش با كمك كامپيوتر

فناوري يادگيري ( اصطلاحي كه اين روزها زياد شنيده مي شود) به زماني بر مي گردد كه نخستين كوششها براي دستيابي به نظامهاي تدريس متكي بر ماشين به عمل آمد و« اسكينر» از پيشگامان مكتب« رفتارگرا» آن را ابداع و پيشنهاد كرد. نقطه محوري نظريه رفتارگرا« ساده سازي» بيش از اندازه است .اين ساده سازي دو جنبه اصلي دارد :نخست مطالعه «علمي» روان شناسي را به سطح بررسي عيني رفتار قابل مشاهده تنزل مي دهد. يعني، شناخت را عارضه اي جانبي مي داند كه در توضيح رفتار نقش اصلي را بر عهده ندارد. از اين رو، توضيح رفتار را به مطالعه قواعد يادگيري محدود مي كند. دوم ، از نظر «اسكينر» مهمترين شكل يادگيري  « شرطي شدن عامل» است. موضوع بنيادي در شرطي شدن عامل، آن است كه رفتار را  نتايج رفتار شكل مي دهد. بنابراين،تحكيم و تثبيت رفتار ، نتيجه عمل و پاسخ و جايزه اي است كه در مقابل عمل دريافت مي شود.