اعضاء مختلف درختچه زرشك ( ريشه ، پوست ، ساقه ، برگ وميوه ) ازنظرخواص طبي ودرماني ( مانندوجوداكسي آكانتين وبربرين درريشه ) ومصارف خوراكي ( طعامها، آشهاوغيره ) وصنعتي ( رنگرزي ، تانن سازي ، منبت كاري وخاتم سازي ) وسايرمصارف آن ( ازقبيل تهيه ژله ، مرباوتهيه نوشابه ها) ازديربازموردتوجه مردم ايران وسايرملل بوده وهست .قدمت زرشك رابه دوره اثوسن نسبت مي دهند1ودرايران هم ازساليان قبل تابه امروزگياه شناخته شده مردم بوده است .بطورطبيعي ووحشي درمناطق مختلف ايران مي رويد.تنهادراستان خراسان بصورت كاشته شده نوع بي دانه آن موردبررسي قرارداشته است ولي چندسالي است كه به علت بالارفتن قيمت ، كشت وپرورش آن بصورت يك گياه اهلي بويژه درخراسان رونق گرفته است وبصورت منبع درآمدجديدي براي كشاورزان وباغداران درآمده است .اهميت وتوسعه روزافزون آن ايجاب مي كندازطرف وزارت كشاورزي تحقيقاتي درزمينه هاي به نژادي وبه زراعي به عمل آيد. آزمايشات وتحقيقات درزمينه هاي گوناگون مانندميزان كودموردنياز، شناخت واقعي آفات وبيماريهاوغيره بطورجدي صورت گيردتابتوان درآينده بابهبودكيفي وكمي آن ، زرشك رادرزمره اقلام صادراتي محصولات غيرنفتي قرارداد، وازاين راه درتأمين ارزموردنيازكشورسهمي داشته باشد.فعلاً صادرات آن بطورمحدودودرسالهاي 1345 بمقدار98 كيلوگرم بهمراه سماق ودرسال 1360 بميزان 550 كيلوگرم بخارج ازكشورصادرشده است .