(لقد خلقنا الانسان في احسن تقويم ثم رددناه اسفل سافلين  الاالذين آمنو و عملوا الصالحات فلهم اجرهم غيرممنون) سورة تين آيات 6-4

انسان را در قامت نيكوتر خلق كرديم. سپس اورا به پايين‌ترين پله باز گردانديم. جز آنان كه ايمان آوردند و عمل صالح انجام دادند كه پاداشي پايان ناپذير دارند.

از ميان هزاران خوبي و محاسن ايمان، پنج خوبي را در پنج نكتة بيان مي‌كنيم.

نكتة اول

انسان به سبب نور ايمان به اعلي عليين بالا مي‌رود و به وسيله آن ارزشي كسب مي‌كند كه شايسته بهشت باشد. در حالي كه به سبب تيرگي كفر به اسفل  سافلين سقوط مي‌كند و در وضع شايسته آتش جهنم قرار مي‌گيرد. چون ايمان انسان را به صانع جليلش مربوط مي‌سازد. و او را با پيوند محكم(به‌خدا) مربوط مي‌سازد و او را به صانعش نسبت مي‌دهد. پس ايمان انتساب است. از اين رو انسان به وسيله ايمان ارزشي والا از لحاظ تجلي صنعت الهي در او و پيدايش دلايل تقوش اسماء  رباني بر صفحه وجودش كسب مي‌كند. ولي كفر همان نسبت و انتساب را قطع مي‌كند. و تيرگي آن صنعت رباني را فرا مي‌گيرد؛ و آثار آن را پاك مي‌كند و ارزش انسان را مي‌كاهد به طوري كه او را فقط در ماده اش منحصر مي‌سازد. و ارزش ماده اعتباري ندارد. و حكم نبودن را دارد. چون فنا پذير و زايل شدني است و حياتش حياتي حيواني موقت است.